Asal-usul Genetik Bangsa [265]

Memadankan Alkitab dan Ilmu Genetik

Untuk menjawab cabaran yang diajukan oleh penemuan genetik yang amat penting ini, Alkitab harus membandingkan struktur ini dengan rekod Alkitab dan menjelaskan distribusi bangsa-bangsa dengan mengambil kira, serta menjawab dengan tepat segala cabaran yang diajukan oleh cabang-cabang genetik daripada kedua-dua percabangan YDNA dan MTDNA spesis ini.

Keturunan-keturunan perempuan mungkin sekali mempunyai pengaruh atas keturunan hingga menyebabkan mutasi yang belum lagi diketahui dan pemeriksaan sistem itu mungkin juga mengungkapkan beberapa aspek penting. Bagaimanapun, buat masa ini, selain daripada rekombinasi yang diketahui, tiada kesan langsung keturunan perempuan pada mutasi kaum lelaki yang dibuktikan secara saintifik.

Bagaimanapun, kini kita tahu bahawa mitokondria bertanggungjawab secara langsung terhadap mutasi struktur genetik manusia. Ia menyisip ke dalam gen-gen aktif dan menyebabkan mutasi. Ini khususnya berlaku dalam DNA yang dirosakkan oleh pencemaran atau radiasi, yang menjadikan DNA mudah terkena kerosakan lanjut daripada DNA mitokondria tersasar. Gen-gen yang sentiasa bekerja lebih mudah rosak kerana DNAnya dileraikan secara tetap untuk mengeluarkan protein (New Scientist 18 September 2004 artikel “The enemy within that targets genes” mukasurat 11).

“Miria Richetti di Institut Pasteur di Paris serta kumpulannya mengenal pasti 211 sisipan DNA mitokondria di seluruh genom, 23 daripadanya baru, 80 peratus daripadanya ada dalam gen namun gen hanyalah 3 peratus daripada genom. Sasarannya ialah gen-gen yang sering direkodkan, mungkin kerana gen-gen ini mempunyai lebih banyak putusan rantai berganda, kata Richetti” (ibid.).

Jef Boeke di John Hopkins University berfikir bahawa DNA Mitokondria tidak mungkin sumber utama mutasi gen manusia. Bagaimanapun, nampaknya terdapat kasus kejadian begini yang berkaitan langsung dengan bencana radiasi Chernobyl.

Dengan membandingkan urutan-urutan 21 sukarelawan yang berbeza-beza dari segi etnik, kumpulan Richetti menemui enam sisipan yang tidak dikongsi sama oleh semua mereka. (PloS Biology, vol. 2, e273). Para saintis berpendapat bahawa “semua ini pasti berlaku selepas leluhur kita terpisah daripada leluhur monyet dan dengan itu boleh memberi petunjuk kepada para saintis tentang asal usul kumpulan etnik serta migrasi dalam sejarah” (ibid.).

Kita setuju bahawa mitokondria mampu memutasikan struktur genetik manusia dan timbulnya perkahwinan campur dengan mitokondria baru dipercayai menyebabkan mutasi-mutasi ini pada kadar yang semakin meningkat.

Itulah sebabnya kenapa masyarakat terpencil seperti Orang Asli Australia (Aborigines) menunjukkan struktur C asas dan kurang perubahan berbanding orang Maori serta masyarakat C lain yang lebih terbuka dan bercampur dengan Haplogroup mitokondria yang lain. Begitu juga kumpulan RxR1 di situ kurang dipengaruhi. Ini bukan suatu petunjuk waktu tetapi sebaliknya perkahwinan campur.

Nampaknya terdapat masalah dalam apa yang dipanggil Percabangan Filogenetik Kromosom Y iaitu bahawa Haplogroup A ialah cabang pertama yang nyata berbeza dalam percabangan itu, dan dengan itu, yang mula-mula bercabang daripada Hgs B kepada R. Semua Haplogroup mempunyai cabang di mana ia bercabang.

Sekarang kita akan perhatikan gambaran ikhtisar kisah Alkitab. Alkitab dengan ringkas menyatakan bahawa Nuh tidak bercela di antara orang-orang sezamannya (sempurna keturunannya) dan bahawa dia memperanakkan Yafet, kemudian Ham dan lepas itu Sem. Keturunan anak-anak Nuh disenaraikan dan suku-suku serta distribusinya dicatatkan dan demikian memberikan kita beberapa petunjuk berharga untuk dibandingkan dengan rekod DNA.

Kisah Alkitab telah ditafsirkan sebagai hanya membenarkan lapan orang saja berada di atas bahtera itu. Bagaimanapun, rekod ini mungkin merujuk kepada lapan lelaki, kerana perempuan tidak pernah disebut dalam silsilah purbakala melainkan dalam contoh-contoh yang amat jarang dan kadangkala hanya dengan pembuangan kata awalan dalam nama bapa (lihat karya Genealogi Mesias (No. 119)).

Senario lapan lelaki ini sesuatu yang mungkin kerana Kanaan sudah cukup umur dalam tuaian anggur pertama selepas banjir apabila Nuh mabuk dengan anggur (wain) baru untuk sama ada meliwat Kanaan atau mengembirinya. Tradisi Yahudi membincangkan kedua-dua senario. Itulah sebabnya bagi kutukan alkitabiah ke atas Kanaan. Sesetengah pihak berpendapat Ham yang terbabit, dan Kanaan memikul kutukan itu bukan Ham, namun ini nampaknya bertujuan untuk membataskan lapan mulut itu kepada kedua-dua lelaki dan perempuan. Kasus kemudian ini penting kepada rekod DNA kerana hanya isteri-isteri anak-anak lelakinya yang akan terus melahirkan keturunan dan MTDNA isteri Nuh pastinya terhenti melainkan terdapat anak perempuan daripada isteri Nuh di situ juga, dan ini sesuatu yang mungkin jika hanya lelaki sahaja yang disebut.

Justeru itu, keturunan lelaki adalah Yafet dan Sem dengan isteri masing-masing, dan Ham serta anak-anak lelaki Ham (empat) serta isteri-isteri mereka, dan semuanya berjumlah tujuh lelaki dan tujuh perempuan di samping Nuh dan isterinya.

Maka ini memberikan lapan perempuan termasuk isteri Nuh, dengan itu menyediakan tujuh keturunan utama MTDNA perempuan dan itu nampaknya serasi dengan penemuan terkini Haplogroup MTDNA, tetapi untuk Eropah sahaja. Anjuran mungkin dibuat bahawa sesetengah keturunan MTDNA merupakan divisi-divisi kemudian. Bukti sains menunjukkan bahawa terdapat tujuh “hawa” (eve) kepada kelompok MTDNA genetik dalam bangsa kulit putih (Caucasian) namun terdapat 26 keturunan perempuan secara keseluruhannya. Justeru itu, penjelasan harus mengambil kira seluruh urutan itu. Dengan itu anjuran boleh dibuat bahawa terdapat 26 perempuan di atas bahtera itu yang melahirkan keturunan selanjutnya.

Pandangan ini menjadikan ilmu sains serasi dengan catatan Alkitab dari segi keturunan perempuan. Kita juga dapati bahawa apabila kita perhatikan rekod MTDNA untuk keturunan-keturunan perempuan itu kita kemudiannya dapat menyelaraskan divisi-divisi perempuan dengan divisi-divisi lelaki YDNA. Demikian kita melihat pemecahan keluarga Nuh dalam distribusi mereka di dunia. Kita akan mengkaji aspek ini kemudian.

Kelompok gen Nuh

Nuh diketahui tidak bercela di antara orang-orang sezamannya. Alkitab juga tegas menyatakan bahawa semua orang dalam Bahtera itu adalah daripada keluarga Nuh. Justeru itu, untuk menjelaskan kepelbagaian genetik dengan tepat, Nuh seharusnya mempunyai kemampuan untuk menghasilkan keturunan yang jelas berbeza secara genetik, dan keturunan ini memiliki sifat-sifat keturunan dari mana ia datang, namun bukan seluruh urutan yang dimiliki Nuh dari semula.

Pandangan lazim sistem YDNA ini adalah bahawa ia berusia 35,000 tahun dan ada yang mengatakan 60,000 hingga 130,000 tahun, dan bahawa tahap-tahap mutasi itu perlahan. Pandangan yang diperluaskan ini adalah berdasarkan model-model matematik namun rupa-rupanya mengajukan model evolusi. Selanjutnya, pengaruh sistem DNA perempuan yang bermacam-macam tidak diambil tahu. MTDNA diukur namun kesan-kesan kromosom X perempuan ke atas struktur YDNA lelaki dianggap penting dan ia akan dibuktikan menyebabkan mutasi dalam struktur YDNA pada kadar yang lebih cepat daripada apa yang dibolehkan oleh model terkini.

Salah satu sejarah yang diketahui yang boleh kita periksa adalah sejarah orang Yahudi dan kita dapat mengenal pasti beberapa bangsa yang datang daripada mereka, dan dalam struktur DNA mereka kita dapat lihat banyak sekali bangsa yang sebenarnya bukan Yahudi menurut kearifan terkini. Sebagai contohnya 52% daripada semua kaum Lewi Ashkenazi (Askenas) adalah bukan Yahudi menurut model-model YDNA dan penjelasan-penjelasan terkini. Justeru kita mungkin mempunyai bukti di sini bahawa sebilangan besar mualaf Judaisme berkahwin campur ke dalam suku-suku itu. Ini besar kemungkinan menuding kepada pemualafan Khazar sebagai sumber orang Lewi Ashkenazi. Kita akan mengkaji aspek ini di bawah.

Selanjutnya, kita tahu bahawa Puak Buba daripada kaum Lemba di Zimbabwe dalam keturunan YDNA semuanya ialah Cohenim daripada Lewi, dan orang Lemba terutamanya mempunyai YDNA Yahudi walaupun mereka berkulit hitam, sebab telah mengambil isteri bangsa Afrika selepas mereka terpencil pada atau selepas tawanan Babilon. Judaisme mereka lebih asas daripada Judaisme selepas tawanan dan penentuan kalendar mereka didasarkan pada konjunksi yang ditetapkan lebih awal. Mereka telah memegang kepercayaan mereka dalam bentuk sangat asas selama kira-kira 2,500 tahun terpisah daripada Yehuda.

Semua kawasan distribusi DNA dalam karya ini adalah menurut penduduk asli yang dikenal pasti sebelum pembubaran di Eropah sekitar 1500 menurut pengujian.

Agar Nuh menjadi bapa struktur manusia dia dianggap mempunyai kapasiti untuk substruktur YDNA berikut kerana semua manusia berasal daripadanya. Semua lelaki di atas planet ini akan hanya memiliki mutasi-mutasi yang menandakan cabang dan jalannya.\

M91, SRY 10831a, M42, M94, M139, M60, M181, RPS4Y_711,M216, YAP M145, M203, M174, SRY 4064, M96, P29, P14, M89, M213 dan teras untuk terbitan-terbitan seterusnya.

Nuh memiliki YDNA dasar yang mampu bermutasi menjadi subkumpulan-subkumpulan lain ini. Divisi-divisi yang terhasil daripadanya adalah seperti berikut:

Anak-anak Ham:

Haplogroup YDNA (Hg) A: M91 dan terbitan-terbitan berikutnya

A1: M31,

A2: M6, M14, M33, M49, M71, M135, M141, P3, P4, P5, MEH1, M196, M206

A3: M32,

A3a: M28, M59

A3b M144, M190, M220

A3b1: M51

A3b2: M13, M63, M127,

A3b2a: M171

A3b2b: M118

Cabang ini berbeza daripada Hg lain iaitu B hingga R.

Kumpulan ini ditemui terutamanya di Sudan > 45%, Etiopia > 15%, dan Afrika Selatan > 30%. Elemen-elemen sangat kecil Hg A ditemui di Cameroon, nampaknya di Maghribi (Morocco), dan di kalangan orang Pygmy di Afrika Tengah. Sebahagian besar daripada yang lain ini ialah ExE3b dan B untuk orang Pygmy dan di Afrika Selatan, atau untuk Maghribi E3b.

Afrika adalah terutamanya ExE3b dan E3b dengan distribusi kumpulan B di kalangan mereka. Kehadiran A di Afrika juga dilihat dengan Haplogroup C pada sumbernya, sebelum kumpulan yang tinggal di Afrika dan suatu cabang yang meninggalkan Afrika (lihat bawah).

Haplogroup B terdiri daripada M60, M181 kemudian

B1: M146

B2 M182,

B2a: M150,

B2a1: M109, M152, P32

B2a2: M108a

B2a2a: M43

B2b1: P6

B2b2: M115, M169

B2b3: M30, M129

B2b3a: M108b

B2b4: P7

B2b4a: P8

B2b4b: MSY2a, M211

Haplogroup B muncul dengan peratusan lebih kecil di Mali, Cameroon, di kalangan orang pygmy Afrika Tengah, di Afrika Selatan, di Sudan dan di Etiopia. Haplogroup A dan B tidak signifikan di luar Afrika atau orang Amerika berketurunan Afrika.

Haplogroup C

Haplogroup C merupakan Haplogroup yang amat menarik. Ia diperolehi daripada kumpulan-kumpulan DNA M168 dan P9 dan kemudian kepada segmen-segmen RPS4Y711 dan M216 yang membentuk kumpulan C asas. Kumpulan C asas ini ditemui di kalangan Orang Asli (Aboriginal) Australia. Divisi-divisinya ialah:

C1: M8, M105, M131

C2: M38

C2a: P33

C3: M217, P44

C3a: M93

C3b: P39

C3c: M48, M77, M86

Kumpulan-kumpulan C ditemui di kalangan suku berikut:

Orang Asli Australia >65%

Maori >80%

French Polinesia >55%

Samoa Barat >30%

Peratusan lebih kecil ditemui di Iryan Jaya, Borneo (Kalimantan), New Britain, dan Filipina

Peratusan lebih kecil juga ditemui di China dan Jepun

Peratusan besar ditemui di Asia Utara:

Mongol sehingga 60%

Buryat sehingga 65%

Evenk sehingga 70%

Koryak sehingga 35%

Altai sehingga 23%

Khazakstan sehingga 42%

Uzbek sehingga 15%

Kyrgyzstan kira-kira 10%

Yakut 10%

Terdapat suatu elemen (C3) yang beralih ke dalam orang Amerindian di Alaska (kira-kira 42%) dan kemudian kepada suku Chippewa atau Na-Dene di Kanada (+- 6%) dan Cheyenne (>14%) dan Apache (>12%) di AS. Terdapat peratusan sangat kecil di dalam orang Eskimo Greenland yang menunjukkan hubungan Artik yang luas.

Besar sekali ertinya bahawa kita dapat menemui titik keberangkatan orang-orang dan suku-suku ini di Asia. Gua Tinggi Choukoutien di China (ditemui 1930 digali oleh Pei 1938-1940) ditemui menjadi tempat tinggal suatu kumpulan keluarga yang menduduki strata yang sama dan terdiri daripada jenis Melanesoid, Eskimoid dan Mongol. Weidenreich berpendapat bahawa sisa jenazah Wadjak lebih menyerupai jenazah perempuan dewasa di dalam Gua Tinggi Choukoutien daripada sebarang jenazah Mediterranean setakat ini (R. M dan C. H Berndt, Aboriginal Man in Australia, Angus and Robertson, 1965, mukasurat 30, 32-33).

Sebelum ini, Huxley (1870) mengkelaskan Orang Asli Australia sebagai pendahulu orang Dravidian yang telah meninggalkan Mediterranean dan Mesir, dan berpindah ke dalam India dan seterusnya ke Australia. Dia menganggap suku bangsa Bukit Dekkan, serta lebih lemah lagi bangsa Mesir purba, sebagai satu-satunya hubungan dengan orang Asli Australia (ibid. mukasurat 33). Dia menggolongkan manusia awal kepada empat jenis orang Negroid, Mongoloid dan Xanthochroic serta Australoid sebagai jenis-jenis empat kali ganda manusia awal. Orang Asli Tasmania digolongkannya sebagai cabang Melanesia kepada orang Negroid. Wallace (1893) menyatakan orang Australia bukan Negroid atau Mongoloid dan mengkelaskan mereka sebagai Caucasian awal (ibid.). Bagaimanapun, ini dibuktikan tidak betul dan orang Asli Australia ialah keturunan langsung divisi Haplogroup C yang meninggalkan Afrika, atau Timur Tengah.

Kini kita tahu daripada DNA bahawa penemuan di Gua Chokoutien akan keluarga yang sama dengan ketiga-tiga jenis ini sebenarnya betul. YDNA kumpulan-kumpulan suku menunjukkan bahawa semua orang ini sebenarnya berasal daripada keturunan bapa yang sama dan orang Australia itu merupakan struktur C asas yang berpindah ke Australia dari Afrika melalui kawasan Utara, orang Melanesia dan Polinesia berkembang di kawasan Pasifik, dan orang Mongol serta suku-suku utara Jauh pergi Asia Utara.

Setahu penulis, tiada sebarang penerbitan DNA orang Australoid awal yang menghubungkan orang Asli Australia yang ada dengan penemuan-penemuan lebih awal di Australia. Terdapat dua kumpulan YDNA utama di Australia iaitu Haplogroup C dan K dengan suatu Haplogroup RxR1 awal >10% yang hanya ditemui secara signifikan di Cameroon (>40%) di Afrika, dengan kumpulan-kumpulan yang lebih kecil di Uzbekistan dan di kalangan orang Dravidian, namun tetap jarang. Kumpulan RxR1 itu dapat membenarkan pertalian kepada Afrika dan orang Dravidian India. Bagaimanapun, itu satu-satunya hubungan yang dimiliki orang Asli Australia dengan orang Dravidian. Kumpulan C asas merupakan hubungan yang lebih baik dan sebab itu orang Aborigine terutamanya datang daripada kumpulan yang membentuk kumpulan-kumpulan Afrika dan yang juga membentuk kumpulan-kumpulan di Cameroon dan Afrika Timur Laut. Sebahagian besar orang Eropah adalah R1a dan R1b dan boleh dianggap berasal daripada hubungan DNA RxR1 lebih awal ini. Bagaimanapun, Haplogroup RxR1 dianggap menghalang sebarang asal purba bagi orang Aborigine. Insidens 25% Hg K menunjukkan pergerakan orang Melanesia awal (proto) ke dalam Australia dari Utara. Kumpulan-kumpulan C nampaknya telah datang dari Afrika/Timur Tengah ke Asia Tengah. Aspek ini boleh dijelaskan secara alkitabiah sebagai perpecahan Kush. Bangsa Kush Barat memasuki Afrika melalui Sudan dan Kush Timur mula-mula memasuki India kemudian terus mengembara dalam kumpulan. Selepas serangan Aryan ke atas India pada 1000 BCE mereka nampaknya telah keluar dari India. Orang Aborigine berpisah agak awal mungkin sebab kehidupan mengembara mereka dan bergerak ke selatan. Orang lain bergerak ke timur dan utara ke dalam Asia dan kemudian ke Pasifik. Justeru asal Afrika itu boleh dijelaskan dengan suatu perpisahan di Timur Tengah bukan pergerakan dari Asia, dan sebab itu terdapat asal Asia Timur bukan saja untuk elemen Aborigine itu tetapi juga untuk seluruh sistem Mongol dan Pasifik daripada kumpulan C. Kumpulan-kumpulan asas R dianjurkan telah terbentuk di India/Pakistan dan bukan menunjukkan suatu asal Timur Tengah dengan migrasi ke dalam Afrika dan Australia. Kita akan perhatikan aspek ini apabila membincangkan Hg R. Kumpulan-kumpulan linguistik yang berpelbagai (8) untuk orang aborigine menunjukkan kira-kira lapan gerakan ke dalam Australia untuk sekurang-kurangnya tiga sistem suku Hg dan mungkin lebih banyak migrasi berpelbagai.

Tiada Haplogroup C di Amerika Selatan, jadi hubungan yang diandaikan antara orang Maori dengan orang Amerika Selatan adalah suatu dongeng. YDNA utama di Amerika ialah Haplogroup Q dengan C dalam bilangan yang jauh lebih kecil dan hanya dari Alaska ke bahagian tengah Amerika Utara dalam suku Na-Dene, Cheyenne dan Apache.

Diandaikan bahawa kumpulan C mungkin disalah tempat dalam carta-carta itu dan mungkin patut dihubung lebih rapat kepada kumpulan-kumpulan K yang membentuk proto-Melanesoid daripada Hg K dan M. Ia mungkin boleh berganti tempat dengan Haplogroup E namun memandangkan hujah A dan C di atas di Afrika, ini mungkin bukan begitu. Pergerakan kumpulan C adalah kumpulan-kumpulan kecil dengan Q yang memasuki benua Amerika. Kearifan lazim mengatakan mereka berpindah 12-15,000 tahun yang lalu namun rangka waktu Alkitab mengatakan sebaliknya.

Orang Maori telah memaklum penulis bahawa tradisi-tradisi kano (kanu), yang menceritakan pergerakan suku serta menghubungkan genealogi (silsilah) mereka kepada kano-kano yang tiba di New Zealand memang membolehkan asal usul Afrika untuk orang Maori. Bagaimanapun, DNA kumpulan C, dengan insidens O, nampaknya menuntut asal usul Asia Tengah dan pergerakan dari pinggir pantai China yang mungkin berkebetulan dengan perluasan orang Han. Terdapat sisa YDNA Asia Timur dan Asia Tenggara (O) dalam orang Maori namun terdapat elemen-elemen yang lebih besar dalam orang Samoa Barat dan, sedikit sebanyak, di kalangan French Polinesia. Ini mungkin sekali menunjukkan pengaruh Melayu/Filipina pada suku-suku Pasifik sistem C namun pengaruh sebegitu tidak nyata di Irian Jaya, Papua-New Guinea, dan New Britain di mana kita jangkakan keadaan ini lebih meluas lagi. Ketibaan orang Maori di New Zealand agak lewat dan mereka menggantikan dua tamadun sebelumnya di New Zealand pada abad-abad awal milenium kedua Tahun Masehi (CE). Tamadun pertama ialah kebudayaan jenis Papua, yang terpaksa berpindah, dan tamadun kedua kelihatannya hampir menyerupai Celt dalam struktur-struktur batunya. Maka pergerakan mereka agak berbeza daripada pergerakan C dan RxR1 Aborigine Australia yang lebih awal.

Haplogroup D

Haplogroup ini terbentuk daripada kumpulan D dan E pada divisi YAP dengan M145 dan M203 sebagai tangkai untuk kedua-duanya dan M174 menyisip masuk ke dalam D:

D1 M15

D2 M55, M57, M64a, P37a, P41a, 12f2b

D2a: P12, P42

D2b: M116a

D2B1: M125

D2b2: M151

Haplogroup ini terbatas kepada dua bangsa yang signifikan. Ini adalah Jepun (>40%) dan Tibet (>50%). Insidens Hg itu menunjukkan bahawa orang Jepun dan orang Tibet pernah suatu ketika dahulu menduduki kawasan Steppe Timur dan mereka bergerak ke arah Timur laut ke Jepun dan ke Selatan ke pegunungan Tibet. Bahasa orang Jepun ialah Uralic Altaic dan mempunyai persamaan dengan bahasa Finland dan Hungary, Turki, Altai, Mongolia, Manchu/Tungus, Korea Lama dan Siberia Utara (dan dahulunya dengan Basque). Justeru kita boleh andaikan bahawa Haplogroup D dulunya ialah suatu suku dengan sistem bahasa yang sama dengan sistem Haplogroup C dan kumpulan lain yang dikenal pasti di bawah. Hg (O) lain untuk orang Jepun dan Tibet menunjukkan bahawa orang China telah berkahwin campur dengan mereka sepanjang abad-abad lalu, dan pastinya mempengaruhi sistem bahasa serta adat dari kawasan-kawasan laluan mereka. Orang Jepun mempunyai insidens Hg C yang lebih tinggi berbanding orang Tibet mungkin sebab pendedahan mereka kepada orang Mongol, Buryat dan Koryak. Bagaimanapun, insidens orang asli Ainu juga mungkin suatu faktor dalam hal ini disebabkan penggantian penduduk dalam serangan-serangan Jepun kemudian.

Satu lagi insidens signifikan kelompok D mungkin adalah daripada pengaruh perdagangan orang Jepun yang pada waktu awal pergi ke Sumatra dan Malaya. Sumatra mempunyai insidens lebih signifikan yang mencecah 10%. Insidens di Malaya kurang daripada 5% sebagaimana kumpulan R1a di situ, dan untuk F, C dan M dengan insidens yang tinggi sedikit bagi K. Borneo juga mempunyai kurang daripada 5% kumpulan D sebagaimana orang Uygur, Altai, Mongol, Kyrgyz, Uzbek dan Eskimo Siberia.

Haplogroup E

Haplogroup E ditemui di Afrika sebagai kelompok utama. Ia meneruskan divisi Yap pada M145 dan M203 ke SRY 4064 M96 dan P29, yang membentuk E asas.

E1: M33, M132

E1a: M44

E2: M75

E2a: M41

E2b: M54, M85, M90.

E3: P2, DYS 391p

E3a: M2, P1

E3a1: M58

E3a2: M116b

E3a3: M149

E3a4: M154

E3a5: M165

E3a6: M10, M66, M156

E3b: M35, M215 (diabaikan daripada sesetengah carta namun terkandung dalam Family Tree DNA 2005 Y-Chromosome Phylogenetic Tree, lihat www.familytreeDNA.com)

E3b1: M78

E3b1a: M148

E3b2: M81

E3b2a: M107

E3b2b: M165

E3b3: M123

E3b3a: M34

E3b3a1: M136

Kumpulan-kumpulan E ditemui di Afrika dengan insidens lebih kecil di Timur Tengah dan Eropah Selatan. Ada yang berspekulasi bahawa insidens E3a di UK adalah daripada budak (hamba) Rom di Britain; orang lain pula menganggap mereka sebagai budak yang datang kemudiannya. Kedua-dua pandangan ini mungkin sekali betul.

ExE3b paling tinggi di Burkina Faso iaitu melebihi 90% dan mungkin 99%.

ExE3b tinggi di Mali (60%), Cameroon (45%), di kalangan orang pygmy (65%) dan di SA (kira-kira 55%). Kumpulan ini mempunyai insidens rendah di Sudan dan Etiopia.

E3b sangat tinggi di Maghribi (kira-kira 75%) dengan insidens Hg J kira-kira 10%. Terdapat insidens signifikan di Mali (25%), Sudan (25%), dan Etiopia (55%), SA (kurang daripada 10%). 15% daripada orang Arab Timur Tengah dan Persia adalah E3b dan kira-kira 10% daripada orang Itali, dan orang Iberia dan antara 5% dan 10% orang Jerman dan Rusia adalah E3b dan sehingga 5% orang Georgia dan Armenia adalah E3b. Orang Yahudi Eropah Timur adalah 25% E3b. Mereka mungkin sekali telah bertukar kepada Judaisme dari Sudan dan Etiopia, kerana terdapat elemen-elemen Yahudi di kedua-dua kawasan. Mereka mungkin sebahagian daripada kumpulan orang bercampur dalam Keluaran. Lebih mungkin lagi kebanyakannya adalah orang Kanaan yang diampun dan menyertai Israel selepas pendudukan di bawah Yosua. Kita akan memeriksa aspek-aspek ini apabila kita memerhatikan Haplogroup Yahudi di bawah.

Haplogroup A hingga E ini adalah anak-anak Ham. Kita akan cuba mengenal pasti suku-suku mereka pada kemudian hari.

Seperti yang dinyatakan, Haplogroup C mungkin sekali telah disalah letak dan mungkin sepatutnya muncul dalam susunan selepas tempat di mana E berada dalam percabangan itu, bersebelahan dengan F di sebelah apa yang dipanggil pembahagi YAP (YAP divide). Kedua-dua D dan E didefinisikan oleh suatu sisipan pada Y yang sama-sama dipunyai D dan E sedangkan C dan F tidak mempunyai sisipan ini. Kumpulan-kumpulan ini muncul bersama lebih kerap di tempat-tempat suku.

Haplogroup F

Haplogroup F berasal daripada divisi antara pembahagi Yap M145, M203 untuk D dan E dengan pembahagi RPS4Y 711 M216 untuk kumpulan C. Ia kumpulan kecil dan kadangkala bertindak sebagai catch-all (merangkumi semua) kerana para penyelidik tidak melakukan cukup pengujian untuk menentukan kumpulan dengan tepat. Terdapat kumpulan-kumpulan F kecil di Georgia/Armenia, Persia, Uzbekistan, di kalangan Tartar Kazan dan di Khazakstan. Kesimpulannya adalah bahawa akar dasar F hampir lenyap namun keturunannya yang subur terus hidup dan berkembang pesat serta menghasilkan rumpun-rumpun bangsa utama dan mutasi-mutasi yang terhasil daripada cabang itu.

Cabang ini menentukan semua Haplogroup lain dari F hingga R.

F asas ialah P14, M89, M213.

Dari segi alkitabiah kedua-dua Sem dan Yafet menyampaikan Haplogroup teras ini kepada semua anak mereka. Mungkin Ham juga menyampaikannya kepada anak-anaknya. Carta menjadikan anak-anak Ham amat berbeza sekali.

Teka-teki MTDNA

Sebelum kita mengkaji Haplogroup YDNA (Hg) dengan lebih lanjut kita akan mengemukakan suatu masalah dan mencadangkan suatu penyelesaian.

Terdapat 26 Haplogroup MTDNA yang menandakan 26 keturunan MTDNA perempuan. Tujuh Hg asal atau “hawa” perempuan dikemukakan untuk Eropah. Bagaimanapun, apabila kita memeriksa percabangan MTDNA kita menemui beberapa terbitan kumpulan yang menarik. Apa yang dipanggil Kumpulan Super (Kumpulan Besar) sebenarnya hanyalah tiga kumpulan asas. Dengan kata lain kumpulan-kumpulan itu berasal daripada tiga keturunan utama perempuan. Itulah apa yang dijangka jika kita mengandaikan hanya terdapat tiga orang perempuan yang melahirkan keturunan sejak bahtera itu, iaitu isteri-isteri Sem, Ham dan Yafet. Semua Haplogroup ini berasal daripada satu kumpulan super perempuan iaitu Haplogroup L. Jadi kenyataannya, semua perempuan berasal daripada satu keturunan perempuan iaitu Hg L. Ini ialah super L. Keturunan ini kemudiannya berpecah kepada L1, L2 dan L3. Keturunan L3 bercabang dan daripadanya terhasil mutasi-mutasi MTDNA yang lain. Justeru, semua perempuan berasal daripada seorang Hawa yang mempunyai keturunan MTDNA L.

Kumpulan-kumpulan L1, L2 dan L3 semuanya ditemui di Afrika dan merupakan kumpulan-kumpulan utama yang hampir eksklusif di sub-Sahara Afrika. Hanya dari Etiopia ke utara barulah terdapat kepelbagaian besar pada rekod MTDNA. Itulah sebab asas kenapa penyokong evolusi mendakwa bahawa kita semua berasal dari Afrika. Penempatan kumpulan-kumpulan DNA boleh dilihat dalam karya J. D. McDonald yang membuat susunan menurut carta Y dan Haplogroup MTDNA dan boleh didapati di http://www.scs.uiuc.edu/~mcdonald/WorldHaplogroupsMaps.pdf.

Kumpulan super M dan N merupakan kumpulan berikut yang bercabang atau bermutasi. Dari segi pandangan alkitabiah kita dapat menganjurkan dengan mudah bahawa L terbentuk dengan Hawa dan kumpulan-kumpulan lain adalah divisi-divisi prabanjir yang datang menaiki bahtera itu. Justeru, kita dapat menganjurkan dengan betul bahawa L, M, dan N datang ke atas bahtera sesuai dengan catatan alkitabiah yang diterima. Kemungkinan juga subdivisi Supergroup R telah mengikut serta, bergantung pada bilangan perempuan di atas bahtera itu. Semua Haplogroup MTDNA merupakan subdivisi L, kemudian M dan N dan seterusnya R, yang sendirinya suatu mutasi Hg N. Maka satu-satunya percanggahan antara catatan Alkitab dan DNA saintifik moden adalah andaian bahawa model-model matematik memerlukan waktu yang lebih lama daripada kronologi Alkitab untuk bermutasi. Andaian ini didasarkan pada premis bahawa MTDNA tidak mendesak mutasi Genom Manusia dan andaian itu kini dibuktikan palsu. Pernyataan Alkitab bahawa “maut datang kerana dosa” nampaknya boleh dipertunjukkan sebagai suatu keadaan sistem DNA manusia sebagaimana yang dilihat sebelumnya. Seperti yang diketahui daripada penyelidikan Institut Pasteur, MTDNA menyebabkan mutasi dalam mana kerosakan telah berlaku melalui penyakit, dan juga radiasi, sebagaimana yang kita temui sekarang ini. Kita bermutasi secara progresif dalam DNA kita melalui pengaruh langsung DNA Mitokondria ke atas Genom Manusia. Kita bermula sempurna dengan Adam dan menjadi semakin lemah dengan laluan masa. Kita bukannya berevolusi. Kita merosot. DNA kita bermutasi dengan pendedahan kepada MTDNA dalam pelbagai bentuknya. Secara logiknya, pelbagai MTDNA seharusnya menyebabkan mutasi lanjutan dalam Genom Manusia justeru mempengaruhi Kromosom Y.

Oleh itu, daripada Hg L yang asal kita memperolehi Hg M dan Hg N. Kedua-dua kumpulan ini adalah mutasi langsung bebas Hg L.

Dengan itu, kita boleh mengandaikan bahawa Hawa menghasilkan keturunan L dan isteri-isteri Sem, Ham dan Yafet sekurang-kurangnya adalah tiga kumpulan L, M dan N. Mungkin terdapat divisi-divisi selanjutnya memandangkan Nuh mungkin mempunyai anak-anak perempuan yang tidak disebut dan keturunan MTDNA mereka kemungkinan L, atau M atau N. Ini mungkin juga R, jika kita andaikan bahawa seluruh keturunan L datang daripada isteri Ham, kerana keturunan L ini hampir terbatas kepada suku-suku sub-Sahara. Kita juga perlu mengambil kira hakikat bahawa Hawa berkulit gelap dan fakta bahawa Adam bererti “dia yang berwarna merah”. Jadi kapasiti untuk perkembangan warna kulit merupakan suatu ciri asal manusia yang dicipta. Penjelasan bagi pengurangan dalam melanin, yang menyebabkan pigmentasi, adalah bahawa lebih jauh dari khatulistiwa lebih cerah kulit untuk terus hidup. Vitamin D semakin kurang diperolehi dengan peningkatan melanin. Oleh itu, di mana pancaran matahari paling kuat, kamu memerlukan kurang kapasiti untuk menyerap vitamin D dan lebih banyak perlindungan melanin, namun lebih banyak kapasiti menyerap Vitamin D dan kurang perlindungan di mana pancaran matahari kurang. Jadi keturunan Nuh semakin cerah kulitnya lebih jauh ke utara mereka bergerak.

Isteri-isteri Sem dan Yafet berasal daripada subdivisi L, mungkin M dan N atau mungkin juga R.

Dua kumpulan M dan N membentuk subkumpulan berikut:

M menghasilkan tiga subdivisi:

subkumpulan M termasuk;

C dan Z, yang berpisah antara satu sama lain, dan D dan G;

subdivisi E; dan

subdivisi Q

Maka kita juga boleh merumuskan bahawa semua isteri anak-anak Nuh diambil daripada satu keturunan keluarga lantas juga mengekalkan kemurnian keturunan perempuan. Pembahagian L2 dan L3 mungkin terjadi daripada struktur keluarga sebelum banjir. Anak-anak perempuan Nuh dan para isteri anak-anaknya mungkin telah membawa ketiga-tiga subdivisi L serta subkumpulan teras asas M, N dan mungkin R.

Oleh sebab itu, walaupun hanya terdapat anak perempuan Nuh dan isteri-isteri Sem, Ham dan Yafet, mudah saja bagi kaum perempuan Bahtera untuk mengandungi asas kepada kepelbagaian MTDNA moden. Kita tidak akan hairan menemui kepelbagaian sebegini dalam keluarga anak-anak lelaki yang sudah berkahwin sekalipun pada hari ini. Di Palestin, Mesir dan Pakistan Selatan hari ini, sudah menjadi perkara lazim untuk menemui kumpulan-kumpulan ini.

Supergroup M

M ditemui dalam kuantiti dan peratusan terbesar di kalangan orang India dan Pakistan. Dari situ kumpulan ini tersebar ke utara dan timur kepada orang Mongol dan suku Han China, dan seterusnya ke Jepun dan Taiwan. Divisi M kepada C dan D berlaku di kawasan steppe Timur di kalangan orang Han dan Mongol dan Jepun. Divisi-divisi C berlaku di kalangan orang Mongol dan subkumpulan. Orang Evenk terutamanya mempunyai C dengan hanya peratusan kecil M, D dan U. Orang Buryat dari kawasan Tengah Siberia Timur mempunyai C dan D dengan sedikit L3 serta mutasi G. Mutasi ini dibawa ke timur kepada orang Nivikh dan paling banyak di kalangan orang Itelmen di Siberia Timur dan seterusnya kepada orang Chukchi di Siberia Timur Jauh.

Mutasi M kepada Hg E berlaku di kalangan orang Asli Taiwan dan di Kalimantan, dan banyak di Sabah. Jenis Q muncul di Papua New Guinea. Maka variasi MTDNA di atas berlaku sementara suku-suku itu bergerak perlahan-lahan ke timur dari Hindu Kush ke Mongolia, China, Asia Tenggara dan Melanesia.

Ini merupakan perkembangan asal MTDNA kumpulan super M selepas banjir.

Supergroup N

Kumpulan N kini ditemui kebanyakannya di Asia Tengah dan Asia Timur serta di kalangan orang Asli Australia. Kumpulan N berpecah kepada:

Subkumpulan N, yang termasuk Haplogroup I dan W;

Subdivisi A dan X;

Subdivisi Y; dan

Subdivisi R.

Tumpuan bes N berlaku di kalangan orang asli Australia dengan distribusi yang lebih kurang sama dengan YDNA Hg C yang ditemui di sana. Hakikat ini menandakan bahawa orang-orang masuk ke Australia mungkin daripada distribusi orang Kush di Timur dan terus terpinggir. DNA asas mereka tidak dimutasi oleh pencerobohan mitokondria yang lain. Struktur asas mereka tidak menganjurkan pendudukan yang lama tetapi sebaliknya suatu sistem DNA terpencil yang tidak mengalami mutasi secara paksa oleh perkahwinan campur dengan Haplogroup MTDNA lain.

Struktur P di Australia mungkin telah masuk bersama dengan YDNA Hg K dan RxR1 daripada orang Melanesia. Terdapat konsentrasi tinggi kedua-dua MTDNA Hg P dan Q dengan sedikit M. Terdapat peratusan MTDNA M yang sangat kecil di Australia, dengan peratusan kecil yang serupa untuk MTDNA N di Papua New Guinea. Ini menandakan pertukaran sekali-sekala, mungkin daripada kaum perempuan yang ditawan. Terdapat anjuran bahawa YDNA K dan MTDNA P mungkin sudah ada dengan orang Papua apabila orang Asli Tasmania datang, malah mendahului YDNA C dan MTDNA N milik orang Asli Australia. Ini tidak pasti namun orang Tasmania merupakan jenis Papua sebagaimana orang Maorii yang mendahului orang Maori di New Zealand.

Struktur MTDNA N juga ditemui di kalangan orang Jepun, suku Han China, Han Taiwan, Altai, Uzbek, Komi, Persia, Turki dan juga di Rusia Selatan. Supergroup N berpecah kepada subkumpulan N, I dan W.

Subkumpulan I agak jarang dan muncul sebagai peratusan bermakna, walaupun kecil, di kalangan orang Kurd dan di Turki mungkin daripada orang Kurd di situ. Ia peratusan yang kecil di Mesir dan tersebar ke Iberia, Perancis, UK, Scandinavia dan Iceland. Nampaknya percabangan N dan I berlaku di Timur Tengah sebelum kumpulan-kumpulan N pergi ke timur dan Hg I pergi ke barat. W juga terdapat di kalangan orang Kurd sebagaimana U dan K dan HV dan subdivisi H. Maka kedua-dua divisi dan subkumpulan ini diwakili di situ namun induknya Hg R tidak diwakili. Kumpulan-kumpulan N, I, dan W semuanya ada di Palestin/Mesir. MTDNA Hg I mungkin datang dari Timur Tengah bersama orang Anglo Saxon atau pergerakan awal orang Celt, mungkinpun sebelum kejatuhan Troy pada abad ke 11 BCE.

Haplogroup MTDNA A dan X adalah yang utama di kalangan orang Indian Amerika. Hg X, suatu subdivisi, muncul apabila mereka berhijrah ke Timur Laut Amerika Utara.

Y ialah mutasi yang berlaku di Asia Utara dan ditemui di kalangan orang Nivikh.

Supergroup R

Haplogroup R ditemui di kalangan orang Thai dengan peratusan terbesar, di India, Pakistan Selatan, dan dengan peratusan lebih kecil di kalangan suku Han China, dan Hazara.

Supergroup R terbahagi kepada yang berikut:

HV, yang berpecah kepada H dan V;

Subdivisi J dan T; dan

U, dari mana datangnya K.

Walaupun Hg R ditemui di kalangan orang Thai dan lain-lain seperti di atas, subdivisi B lebih berkesan. B ditemui di kalangan suku Han China, dan dalam peratusan yang lebih besar di China Selatan dengan peratusan lebih bear di kalangan orang Asli Taiwan, tetapi juga ada di kalangan orang Han Taiwan serta orang Jepun. Haplogroup B pergi ke selatan ke Papua New Guinea dan paling besar konsentrasinya di kalangan orang Polinesia, melebihi 90% daripada MTDNA mereka. Subkumpulan B pula ditemui di seberang Pasifik dalam konsentrasi terbesar di daerah pantai barat Amerika Utara, Tengah dan Selatan, justeru memperlihatkan bahawa pergerakannya adalah dari Asia Tengah ke Asia Tenggara ke Polinesia ke benua Amerika, namun YDNA di situ dalam orang Amerika bukanlah C tetapi Q. Hanya C dengan Q di Alaska, dan ini tersebar ke kawasan Tengah Amerika Utara. Laluan C ini juga pastinya menyeberang ke utara ataupun, suku-suku YDNA Q mengambil kaum perempuan lelaki YDNA C dan menghapuskan meeka. Ini kemungkinannya kerana penemuan-penemuan terbaru seorang lelaki dasar YDNA C, yang dikenal pasti sebagai orang Asli Australia di Pantai Barat Amerika Utara, yang lebih awal daripada penemuan lain setakat ini, nampaknya mengusulkan migrasi ini.

Kehadiran kumpulan A, X dan D bersama mengusulkan penyeberangan Pasifik dari Asia Utara dengan divisi A daripada Hg N muncul di Taiwan dan Jepun dan tersebar ke utara ke Chukchi di Siberia Timur Jauh dan menyeberangi Kepulauan Aleutian dalam dua kumpulan. Kumpulan utara menjadi orang Eskimo Alaska dan kumpulan selatan menjadi orang Amerindian Alaska. Kumpulan-kumpulan utara nampaknya merupakan migrasi utara utama yang membentuk MTDNA (terutamanya daripada Hg A) Na-Dene (Chippewa). Kumpulan A pergi ke Timur dan Utara dan seterusnya ke Greenland dan dengan kumpulan D yang terus ke Amerika Selatan dengan A, C dan B di samping ke kawasan AS Tenggara. Justeru kaum lelaki Q mempunyai empat keturunan perempuan bersama mereka termasuk U iaitu variasi MTDNA kemudian yang ditemui di Amerika Utara dan juga di kawasan yang kini adalah Chile. Oleh itu, pendudukan benua Amerika adalah lewat dengan mutasi-mutasi MTDNA dan YDNA sebagai bentuk-bentuk kedua akhir.

Kumpulan HV bermutasi daripada R di Timur Tengah, dan kedua-dua R dan HV ditemui di Persia dan Pakistan Selatan. Varian Hg H ditemui dari orang Uzebk dan Mansi, orang Hazara, dan orang Komi di Steppe Tengah merentasi Eropah hingga ke Iceland. H membentuk struktur MTDNA utama orang Eropah Barat. Ia juga ditemui di Palestin, Mesir dan Afrika Barat Laut hingga Morocco (Maghribi). Varian Hg V terdapat dalam kuantiti kecil melainkan di kalangan orang Saami Scandinavia utara di mana peratusannya diterbalikkan dengan dramatis. Peratusan subdivisi R iaitu J, T, U dan K ditemui dengan distribusi serupa di seluruh Eropah dengan pengecualian orang Saami dan Kurd di mana U adalah yang utama kecuali varian K ditemui di kalangan orang Kurd namun tiada dalam orang Saami lantas mengusulkan mereka tidak nampak variasi itu, dan berpecah daripada kumpulan U yang lain sebelum ia terjadi. Suku-suku Utara yang lain di Rusia, orang Kets dan Komi mempunyai U yang signifikan namun juga mempunyai variasi F atau T, sedangkan Saami tidak mempunyainya. Saami juga mempunyai sedikit peratusan D di samping H dan sedikit Z.

Divisi-divisi Haplogroup MTDNA progresif dipaparkan dalam jadual yang disertakan.

Kesimpulan

Justeru itu, tiada apa-apa dalam variasi-variasi MTDNA dan Haplogroup untuk menolak usul bahawa catatan Alkitab dan laporan kitab Kejadian ditampung oleh, atau menampung, kemajuan-kemajuan saintifik yang kita temui di sini.

Haplogroup MTDNA L, M, dan N dan mungkin R hadir di dalam kaum perempuan di atas Bahtera. Mutasi-mutasi berlaku sementara setiap kumpulan bergerak keluar dari Timur Tengah dan berkahwin campur dengan suku dan famili yang mengembara.

Seterusnya kita kembali kepada struktur YDNA untuk cuba mengenal pasti suku serta bangsa yang terbabit dan memastikan kedudukan mereka dalam cerita Kejadian.

Kumpulan-kumpulan YDNA

Semua kumpulan YDNA lain dari G hingga R2 berasal daripada Haplogroup F yang paling utama dahulunya. Kumpulan F ini adalah yang utama bagi kedua-dua keturunan Sem dan Yafet yang diketahui. Kita akan mulakan dengan Keturunan F, iaitu P14, M89, M213. Keturunan ini ialah keturunan asas untuk G, H, I, J, dan K.

Kita tahu bahawa jenis keturunan bangsa Semitik (Semit) yang diketahui nyata ialah G, I dan J. Terdapat juga beberapa keturunan E3b Afrika atau Ham bersama dengan R1a dan R1b. Keturunan-keturunan ini bersama dengan G juga tersebar ke Turki, Georgia/Armenia dan Itali.

Kearifan lazim mengenal pasti orang Arab Timur Tengah sebagai Haplogroup J dan keimamatan Harun berbangsa Yahudi, yang mempunyai hubungan keturunan yang jelas dengan Sem, ialah J2. Divisi Haplogroup ini juga mengenal pasti Puak Buba daripada suku Lemba di Zimbabwe sebagai imam-imam mazhab Harun dan mereka terpisah daripada orang Yehuda/Lewi yang selainnya sehingga 2,500 tahun lamanya. Maka divisi J2 sekurang-kurangnya sama usianya seperti perpisahan itu.

Terdapat juga bilangan divisi yang signifikan dalam Judaisme yang menunjukkan bahawa Judaisme ialah suatu agama dan bukan keturunan Haplogroup yang tunggal.

Sebagai contoh, walaupun keimamatan mazhab Harun dikenal pasti sebagai J2, struktur Lewi orang Yahudi Ashkenazi (Askenas) adalah 52% R1a1, dan merupakan keturunan Yafet yang dikenal pasti yang terdapat di Rusia dan kawasan Steppe Tengah dan Timur serta di kalangan orang Aryan di India. Ini orang Slavik. 25% daripada semua orang Yahudi Eropah Timur juga merupakan E3b, yang menandakan asal usul Hamitik (Ham).

Satu hipotesis berkenaan asal usul E3b adalah bahawa orang Mesir berkahwin campur dengan orang Israel. Satu lagi hipotesis adalah bahawa golongan campuran itu membabitkan E3bs kerana terdapat kira-kira dua juta orang Israel dan enam ratus ribu golongan campuran itu. Ini merupakan 25%. Bagaimanapun, apabila kita membaca catatan genetik orang Milesia, mereka menuntut mereka sebahagian daripada golongan campuran itu juga dalam Keluaran. Mereka ialah R1b. Justeru, penjelasannya harus membabitkan pemualafan kemudian kepada Judaisme daripada keturunan Ham. Kita temui semua ini dalam pendudukan Kanaan di bawah Yosua.

Kanaan ialah anak Ham dan sebilangan subsuku telah diampuni dan menyertai Israel dalam beberapa kasus dengan tipu muslihat. Pemualafan orang Etiopia juga mempunyai signifikan dan dengan itu kita mempunyai penjelasan yang cukup untuk keturunan E3b pada kadar 25% daripada orang Askenas. Orang Amori serta Het Selatan juga masuk dan bercampur dengan Israel. Terdapat juga tahap-tahap signifikan E3b di Syria, Turki dan di kalangan orang Yunani (Greek) sebanyak 30%. Orang Yunani mempunyai sehingga 30% Haplogroup J atau orang Semit (Yahudi) yang diketahui dan juga sehingga 20% Hg I, yang juga merupakan Haplogroup lazim di kalangan orang Semit nyata dan orang Eropah. Kita akan bincangkan aspek-aspek ini kemudian.

MTDNA Ashkenazi

Satu lagi aspek penting ialah aspek MTDNA orang Yahudi Ashkenazi (Askenas). MTDNA Yahudi Ashkenazi dikelaskan sebagai Timur Dekat namun kita perlu melihat strukturnya. Sebagaimana yang dilihat dengan MTDNA, semua kumpulan lain datang daripada Hg L3, yang bercabang kepada dua kumpulan utama iaitu M dan N. Daripada N terhasilnya R dan divisi-divisi kemudian N dan R. N berpecah di Timur Tengah dan membentuk subkumpulan Nu iaitu N (N1), I dan W. Kita tahu I muncul di kalangan leluhur orang Kurd di tempat yang kini adalah Kurdistan dan kawasan bukit di kawasan sempadan Iraq atau Persia di mana orang Media iaitu anak-anak Madai pernah tinggal. Kumpulan lain dalam subkumpulan ini membentuk N1 dan sebagainya.

10% daripada MTDNA Yahudi Ashkenazi ialah N1b. Jenis ini hanya berbeza dari segi satu transisi tunggal daripada N1b leluhur (145-176G-223). Ini mungkin antara MTDNA yang paling berusia kecuali L2. DNA L2 ini, sebagaimana yang sudah kita tahu, ialah suatu cabang MTDNA L utama. Asal usulnya daripada keturunan Ham dan kini kebanyakannya di sub-Sahara dan Etiopia. Ia mungkin datang daripada orang Kanaan atau golongan campuran itu. Isteri pertama Musa juga seorang Etiopia dan orang Kanaan mungkin sekali memiliki DNA ini. Terdapat juga M1 jenis timur dekat, yang merupakan subdivisi utama kumpulan M. Selebihnya ialah subdivisi R, dan ini merangkumi 60% MTDNA Ashkenazi.

Jenis MTDNA Timur Dekat di kalangan orang Yahudi Ashkenazi ialah N1b, H, J, K, L2, pra-HV, U7, M1, U1B (rujuk Behar et al. Differential Bottleneck Effects in the mtDNA Gene Pool of Ashkenazi Jewish Populations, mukasurat 8,9,19; juga lihat MtDNA Evidence for a genetic bottleneck in the early history of the Ashkenazi Jewish population, European Journal of Human Genetics, 2004, mukasurat 1-10).

Terdapat peratusan rendah MTDNA seperti U5a dan V, yang dianggap telah datang daripada campuran Eropah (Behar et al mukasurat 10). Bagaimanapun, V paling utama di kalangan orang Saami dengan peratusan kecil kurang daripada 10% yang tidak signifikan di kalangan orang Eropah.

Divisi terbaru ialah divisi U, yang berpecah untuk membentuk K.

32% daripada semua MTDNA Yahudi Ashkenazi ialah K yang terdiri daripada 4 subjenis utama. Bagi orang Bukan Yahudi, peratusan tertinggi berlaku di kalangan orang Druze pada 16%. MTDNA Yahudi Ashkenazi kedua tertinggi ialah H pada 21%, dan 7% daripadanya leluhur H. MTDNA Yahudi Ashkenazi British ialah haplotaip modal CRS. Justeru kita boleh mengandaikan bahawa divisi asal HV mungkin telah berlaku pada populasi awal kaum perempuan ini (Israel awal?). Berikutnya adalah J1 pada 7%. (Behar op. cit.)

Apa yang penting dalam aspek ini adalah bahawa H merangkumi 21% daripada MTDNA Yahudi Ashkenazi dan DNA ini ialah urutan MTDNA utama untuk seluruh populasi Eropah, dari hampir 50% untuk Iceland hingga 60% bagi Kepulauan British dan 65% untuk Iberia dan 50% untuk Perancis. Ini semakin menurun semakin jauh populasi ke timur. Ia jatuh kepada 25% di kalangan orang Turki dan Palestin/Mesir, dan jatuh lebih lanjut lagi di kalangan orang Kurd, Persia, Pakistani Selatan dan Hazara dengan penambahan hingga lebih 22% di kalangan orang Uzbek dan sehingga 30% di kalangan orang Komi.

Justeru memang layak untuk mengandaikan bahawa kaum perempuan yang merupakan dasar orang Eropah Barat menjadi dasar untuk ramai perempuan Ashkenazi dan mutasi-mutasi berlaku dalam suku-suku itu.

Mutasi asas U kepada K nampaknya telah berlaku di Timur Tengah di kawasan Israel utara dan Libanon (Lubnan), dan termasuk sebahagian signifikan kaum perempuan yang menjadi leluhur orang Druze. Mereka ialah leluhur 32% daripada orang Yahudi Ashkenazi. Bangsa lain yang mempunyai bahagian K yang tinggi ialah orang Kurd yang mana U merupakan bahagian utamanya. U membentuk bahagian-bahagian signifikan untuk semua MTDNA Eropah. Ia paling tinggi sekali di kalangan orang Saami. HV, H, U, V dan K ialah kumpulan-kumpulan utama untuk semua orang Eropah dengan I dan J. H membentuk lebih 50% daripada semua orang Celt Anglo, Scandinavia, Perancis dan lebih besar lagi di Iberia. Perbezaan signifikan antara orang Ashkenazi dengan orang Eropah adalah bahawa divisi K lebih besar di kalangan mereka daripada di Eropah dan sebab itu pergerakan K mungkin telah berlaku kemudian ke dalam Eropah atau kurang mutasinya daripada U di situ. Mungkin sekali divisi-divisi ini terjadi daripada pembubaran Perikatan Parthia dan pergerakan Gerombolan memasuki Eropah di bawah Odin yang bermula dari akhir abad kedua CE. Kedua-dua kumpulan ini mungkin telah membentuk Gerombolan Scythia sama yang terdiri daripada orang Celt serta orang Israel dan Yahudi daripada Perikatan Het. Gerombolan Parthia dan Scythia ini memasuki Eropah dan suku-suku lain membentuk Gerombolan Khazar dan menjadi Empayar Khazar yang bermualaf kepada Judaisme sekitar 740 CE sehingga abad kesebelas dan kekalahan mereka di bawah tangan orang Russ serta pergerakan kemudian ke dalam Eropah bersama orang Hun. Ini menjelaskan kenapa DNA Lewi bukan Semitik dalam orang Lewi Ashkenazi (iaitu sebahagian besar daripada YDNAnya) ialah R1a1, iaitu ciri Slavic bukan Celt. Kita juga patut ingat bahawa identiti Yahudi sejak zaman Talmud tidak lagi mengikut sistem Alkitab dengan tepat dan diperolehi sama ada melalui keturunan ibu daripada perempuan Yahudi ataupun melalui pemualafan yang dibenarkan jabatan rabbi (lihat juga Behar e al., Multiple Origins of Ashkenazi Levites: Y Chromosome Evidence for Both Near Eastern and European Ancestries, Am. J. Hum. Genet. 73:000-000, 2003). Sudah dianggap bahawa DNA itu datang daripada pemualafan Khazar dan mungkin seramai 50 orang lelaki yang mulanya dijadikan orang Lewi daripada Gerombolan Khazar Slavic itu. Nampaknya terdapat juga suatu peristiwa tunggal yang membabitkan lelaki yang juga berkembang secara signifikan selepas kemasukan ke dalam Eropah (ibid.). Orang Cohenim dan Lewi masing-masing membentuk ~4% daripada populasi Yahudi. Menurut Encyclopaedia Judaica 1972, orang bukan yahudi boleh menjadi orang Israel tetapi bukan orang Lewi atau Cohenim (rujuk ibid.). Peraturan ini jelas tidak dipatuhi dalam pemualafan Khazar. Dalam semua haplotaip R1a1 Lewi Ashkenazi, haplotaip-haplotaip mikrosatelit berkelompok rapat di sekeliling haplotaip modal (16-12-25-10-11-13) yang merangkumi 74% daripada orang Lewi Ashkenazi dalam Haplogroup itu dan 38% daripada Lewi Ashkenazi keseluruhannya. Haplotaip ini tersebar rata secara keseluruhannya. (Behar et al ibid., lihat juga Jadual 4).

Orang Yahudi cuba membataskan asal usul Ashkenazim kepada suatu kawasan kecil Eropah Barat Laut dari Perancis Timur Laut hingga Jerman Utara. Mereka menuntut asal seawal abad ke 6. Pada waktu itu kawasan ini ialah kawasan pusat Gerombolan Parthia ketika ia berpecah dan bergerak ke dalam Britain, Scandinavia, Perancis dan Sepanyol serta Itali. Kemungkinan sesetengah elemen Yahudi daripada Gerombolan ini berpindah ke situ atau mengikutinya kemudian. Masalahnya adalah bahawa definisi sebelumnya, yang menyaksikan bahasa Yiddish berkembang dari abad ke 10, adalah bahawa Bahasa Ashkenazi seolah-olah suatu bahasa yang berasaskan huruf-huruf Ibrani namun dengan perkataan yang dipinjam daripada kosa kata Jerman. Bagaimanapun, secara berkesannya ia bahasa Slavic yang diganti kosa katanya (Wexler 1993 rujuk ibid.). Ia berhubungan dengan bahasa Sorbian dan Belarus. Hipotesis ini kini dibuktikan oleh majoriti YDNA Slavic daripada orang Lewi Ashkenazi. Ia kini dianggap bahasa Sorbian yang diberikan huruf-huruf Ibrani dan perkamusan Jerman. YDNA R1a1 juga berhubungan dengan YDNA Sorbian dan Belarus. Dengan itu suku-suku ini boleh dikenali sebagai keturunan Ashkenaz dan sebahagian daripada Gerombolan Khazar, dan justeru itu terbukti Slavic.

Istilah Sephardi apabila dipakaikan kepada orang Yahudi pada mulanya, dihubungkan dengan orang Yahudi Sepanyol sebelum pengusiran 1492 dan kelompok Yahudi yang juga berada di Britain. Bagaimanapun penggunaan terkini istilah ini memakaikannya kepada semua orang Yahudi Afrika Utara dan Timur Dekat yang mengikut upacara kebaktian Sephardi.

YDNA Cohenim Lewi atau keimamatan, yang lain daripada orang Lewi dan Israel, ialah Haplogroup khusus. NRY (YDNA) Ashkenazi dan Cohenim Sephardi terbukti lebih berhubungan antara satu sama lain berbanding kepada orang Israel lain serta bukan Israel (Skorecki et al. 1997; Thomas et al. 1998 rujuk ibid). Corak DNA mereka timbul terutamanya daripada perbezaan dalam kekerapan Haplotaip Modal Cohen (CMH), yang didefinisikan oleh enam mikrosatelit yang bermutasi cepat (Thomas et al. 1998), dan suatu kelompok haplotaip yang berkait rapat di dalam Haplogroup tunggal (J2) yang didefinisikan oleh polimorfisme peristiwa unik bermutasi perlahan. Kromosom daripada haplotaip ini serta kelompok berkaitan ditemui dengan kekerapan tinggi di kalangan orang Cohenim namun dengan kekerapan yang jauh lebih rendah di kalangan “orang Israel”. Corak kelompok ini didapati bersesuaian dengan asal keturunan daripada leluhur bersama yang hidup antara 2,100 dan 3,900 tahun lalu. Penemuan-penemuan ini adalah berdasarkan model-model matematik yang tidak mengakui mutasi YDNA yang lebih cepat yang disebabkan pendedahan MTDNA. Sememangnya ini terhad dalam haplotaip ini juga kerana limitasi ke atas perkahwinan Cohenim di luar suku Lewi.

Tarikh terawal yang mungkin bagi pembentukan CMH ialah 1900 BCE dan sebab itu Abraham tidak mungkin telah memiliki haplotaip ini. Tambahan pula tarikh yang kurang diperhatikan, iaitu tarikh yang paling mungkin, menandakan bahawa CMH ditetapkan selewat penghujung zaman Bait pada 100 BCE. Ia mungkin sekali hasil daripada interaksi dalam Yudea antara orang Edom yang bermualaf kepada Judaisme di bawah John Hyrcanus sekitar tahun 160, dengan orang Yahudi di situ. Fakta itu memang boleh menjelaskan kenapa CMH tidak ditemui secara luas di luar populasi rabbinikal sedangkan kita tahu hakikat sebenarnya bahawa terdapat populasi Lewi luas di kalangan divisi-divisi keimamatan dalam Israel. Semua kecuali tiga daripada dua puluh empat divisi ini pergi bersama gerombolan Israel apabila mereka ditawan orang Asyur pada abad kelapan BCE dan dibawa menyeberangi Sungai Araxes ke tempat yang kemudiannya menjadi Parthia dan Scythia. Sepatutnya terdapat bilangan signifikan YDNA Lewi/Cohenim asal bersama Gerombolan ini di mana saja ia berada. Kehadiran CMH di kalangan Puak Buba daripada Suku Lemba di Zimbabwe menunjukkan sama ada bahawa mutasi kepada CMH dan J2 berlaku sekitar waktu Penawanan Babel apabila Suku Lemba menuntut mereka telah berpisah dan selepas pembahagian Israel kepada sepuluh suku dan dua suku Yehuda dan sebahagian Lewi dan sebahagian Benyamin, ataupun, perpisahan mereka berlaku kemudian dan lebih dekat kepada 160 BCE apabila sebahagian daripada keimamatan berpindah ke Mesir dan membina Bait di situ sesudah kemurtadan Antiochus Epiphanes, ataupun, bersama penyuraian Yudea pada waktu sekitar 135 CE selepas dekrit Hadrian dan/atau sewaktu Pemberontakan Bar Kochba. Perkembangan daripada Semit F kaum Bapa (Patriak) kepada semua variannya (contohnya G, I dan J) mungkin telah memakan masa lima ratus tahun atau lebih di Timur Tengah dan di Scythia, dan berlaku ketika Milenium pertama BCE atau abad pertama CE. Tarikh terakhir ialah tarikh paling mungkin untuk penyerakan, iaitu, di bawah Hadrian.

Justeru kita boleh rumuskan bahawa Haplogroup J bukanlah Haplotaip Semitik yang asal. Dengan itu orang Semit mempunyai lebih daripada satu Haplogroup standard dalam keturunan daripada Abraham. Haplogroup Semitic asalnya ialah F dan terbahagi kepada I dan J sekurang-kurangnya dan mungkin G, I dan J dari Timur Tengah, di Parthia/Scythia dan ke dalam Eropah. Pemeriksaan hipotesis ini boleh dilakukan dengan merujuk kepada hasil keputusan Behar et al Multiple Origins of Ashkenazi Levitesi ibid., Jadual A. Dalam jadual ini, orang Lewi Ashkenazi diuji daripada 60 keturunan lelaki dari sembilan negara. Negara-negara ini ialah Austria Hungary (AH) x 10, Belarus (Bel) x 4, Perancis (Fra) x 6, Jerman (Ger) x 10, Lithuania (Lith) x 8, Netherlands (Neth) x 5, Poland (Pol) x 7, Romania (Rom) x 4, dan Rusia (Rus) x 6.

Daripada 60 keturunan YDNA itu hanya lapan saja Semit sebenar. Hasil keputusan lain adalah seperti berikut:

Keturunan Ham yang diketahui 12

DE (xE3) x 1 (Perancis)

E3b x 11 (4 AH, 1 x Bel, 1 x Lith, 2 x Rom, 2 x Rus, 1 x Ger).

Keturunan Yafet yang diandaikan 40

K (x L, N, O, P) x 1 (1x Ger).

N (xN3) x 1 (1 x Lith).

Q x 1 (1 x Rus).

R1 x 1 ( 1 x Ger). Ini adalah keturunan sangat jarang yang ditemui dalam dua orang Armenia sebelumnya.

R1a1 x 31 ( 4 x AH, 3 x Bel. 3 x Lith, 6 x Pol, 1 x Rom, 1 x Rus, 4 x Fra, 7 x Ger, 22 x Neth).

R1b x 5 (2 x AH, 1 x Rus, 1 x Fra, 1 x Neth).

Keturunan Semitik adalah seperti berikut dan membantu menunjukkan titik pencaran Keturunan Semitik yang dihujahkan di atas.

F (x G, H, I, J, K) x 1 (1 x Rom)

I x 1 (1 x Neth).

J (x J2) x 2 (1 x Lith, 1 x Rus).

J2 x 4 (2 x Lith, 1 x Pol, 1 x Neth).

Implikasi contoh-contoh YDNA ini cukup luas sekali. Terdapat 4 keturunan sahaja yang mempunyai keturunan J2 yang sama seperti CMH. Hanya 6 mempunyai Haplogroup J yang sama. Maka hanya 10% daripada orang Lewi Ashkenazi yang diuji dicam sebagai YDNA Yahudi/Israel langsung yang diketahui. F dan I meliputi 25% daripada YDNA Lewi Semitik yang diuji.

Menurut pemahaman terkini, keputusannya yang mengejutkan adalah bahawa dua pertiga daripada YDNA Lewi Ashkenazi adalah bukan Semitik. Hampir 10% adalah Celt dan 52% adalah YDNA Slavic.

Kajian itu juga menyimpulkan juga daripada kesejenisan haplotaip modal R1a1 bahawa leluhurnya hanya berusia mungkin 663 tahun lalu. Pertumbuhan ini hanya mungkin berpunca daripada seorang saja. Ini berkebetulan dengan penubuhan Masyarakat Yahudi Mainz dan Worms (rujuk Encyc. Judaica 1972). Corak berupa bintang untuk YDNA R1a1 menunjukkan pertumbuhan penduduk yang cepat dalam populasi Yahudi Ashkenazi dalam 1000 tahun terakhir. Kepelbagaian dalam suku Lewi Ashkenazi menganjurkan pencerobohan genetik selepas perpecahan Ashkenazi daripada populasi Yahudi yang lain (lihat Behar et al. ibid. dan Jadual 5). Justeru Lewi Ashkenazi R1a1 mungkin berasal daripada orang Khazar yang berbahasa Sorbian yang bermualaf kepada Judaisme dan memasuki Lewi, dan yang kemudiannya berkembang pesat di Eropah.

Daripada ujian-ujian yang dilakukan ke atas populasi Yahudi, kita boleh membandingkan Cohenim Sephardic dengan Cohenim Ashkenazi, dan mendapati bahawa dalam Cohenim sekalipun terdapat keturunan Ham dan Yafet (Behar et al. ibid., jadual 1). Walaupun Haplogroup J mempunyai kekerapan .8684 untuk Cohenim Ashkenazi (AC) dan .7536 untuk Cohenim Sephardi (SC), masih ada kekerapan untuk imam bukan Semitik antara 14.16 dan 24.64 peratus.

Mereka bukan keturunan Harun dan sememangnya Cohenim bukan orang Israel:

Keturunan Ham

BR (ex DE JR) pada .0263 untuk AC dan .0290 untuk SC.

Terdapat E (ex E3a) pada .0395 untuk AC dan .0435 untuk SC.

Cohenim keturunan Yafet yang diandaikan

K (xL, N3, O2b, P) pada .0263 untuk AC dan .0290 untuk SC.

P (xR1a) .0263 untuk AC dan .0870 untuk SC.

R1a1 .0132 untuk AC dan .0580 untuk SC.

Daripada populasi Yahudi asas hanya 37% sahaja yang merupakan orang Semit sebenar dalam contoh-contoh kekerapan itu (Behar et al. Jadual 1).

Hg J bagi orang Israel Ashkenazi (AI) adalah .3700 dan untuk Israel Sephardi (SI) adalah .3651.

Kumpulan-kumpulan Hamitik ialah:

Y (xBR, A3b2) .0159 untuk SI

BR (x DE JR) .1400 untuk AI dan .0794 untuk SI

E (xE3a) .2200 untuk AI dan .1905 untuk SI

Keturunan Yafet yang diandaikan:

P (xR1a) .1500 untuk AI dan .2063 untuk SI.

R1a1 .0400 untuk AI dan .0159 untuk SI

Perhatikan terdapat peratusan yang jauh lebih kecil daripada mualaf-mualaf Khazar di kalangan orang Israel lazim berbanding Lewi Ashkenazi. Kesimpulan yang boleh dibuat daripada statistik ini adalah bahawa semua keluarga kaum bangsawan, dan mungkin Kagan serta Beck daripada orang Khazar, dimualafkan dan diberikan status orang Lewi, dan/atau bahawa mualaf-mualaf yang terus taat kepada Judaisme pergi ke barat ke Eropah bersama orang Hun yang diikuti oleh orang Bulgar. Orang Slav yang menjadi pagan kekal terpisah atau terus berada di situ untuk dibawa pergi oleh orang Russ dan kemudiannya orang Mongol tahun 1215, dan datang kemudiannya sebagai orang Sorbian dan Belarus selepas orang Hun dan Pole.

Apa yang pasti adalah bahawa para pengikut Judaisme Rabbinikal tidak sepenuhnya berbangsa Yahudi atau Israel dan 63% daripada semua orang Yahudi adalah sama ada mualaf keturunan Ham atau Yafet kepada Judaisme. Itupun melainkan dapat dibuktikan bahawa beberapa aspek K adalah Semitik dan bukan keturunan Yafet, dan ini pasti menyebabkan urutan YDNA direvisi sepenuhnya.

Anak-anak Sem

Anak-anak Sem ialah Elam dan Asyur, Arpakhsad, Lud dan Aram.

Kita ketahui dengan pasti bahawa bangsa Elam menjadi orang Persia, Anak-anak Asyur menjadi orang Asyur, Anak-anak Arpakhsad menjadi orang Ibrani, dan Aram menjadi orang Syria dan sumber nama bahasa Aramaik. Mereka juga kemudiannya pergi ke utara ke Armenia.

Daripada percontohan DNA moden untuk projek Asyur itu, orang Asyur moden adalah L, G, J dan ada R1b1, tetapi nampaknya R1b1 yang diuji itu adalah Inggeris di sebelah bapa dan Asyur di sebelah ibu. Justeru itu, Aram Utara (di kawasan Armenia dan Georgia) serta Asyur mengembangkan Haplogroup G, iaitu tempat di mana ia ditemui dengan peratusan terbesar.

Josephus memberi kita petunjuk jelas tentang anak-anak Aram apabila dia mengatakan bahawa daripada empat anak-anak lelaki Aram, Us mengasaskan Trachonitis dan Damsyik (Damascus), iaitu negeri antara Palestin dan Celesysria, Hul menubuhkan Armenia, Geter orang Bactrian, dan Mas orang Mesanean yang kini dipanggil Charax Spasini. Daripada rekod ini, Haplogroup G Semitik kelihatan seperti datang daripada Aram dan Asyur. Josephus mencatatkan bahawa Abraham mula-mula menetap dengan bala tentera di Damsyik (ibib, Whiston tr, mukasurat 32).

Josephus mengatakan bahawa Yoktan yang berketurunan Ibrani mempunyai tiga belas anak lelaki: Almodad, Selef, Hazar-Mawet dan Yerah, Hadoram, Uzal dan Dikla, Obal, Abimael dan Syeba, Ofir, Hawila dan Yobab. Dia berkata bahawa orang-orang ini mendiami Asia dari Cophen Sungai India dan negeri-negeri yang mengelilinginya. Tempat ini ialah Kabul moden serta lembah sungainya. Kawasan yang lebih jauh ke arah Indus ialah Bactria. Oleh itu, jika itulah hakikatnya mereka kelihatannya bergerak melalui Semenanjung Arabia dan kebanyakannya terus pergi ke India. Hasilnya mungkin adalah kumpulan-kumpulan campuran Yoktan di Afghanistan, Geter di Bactria dan Lud di Punjab. Jika begitu, Haplogroup Semitik H di India terbit daripada mutasi yang berlaku di kalangan orang Ibrani Yoktan dan orang Semit Lud. Emas Ofir merujuk kepada negeri-negeri salah seorang anak-anak Yoktan yang menetap di Afghanistan atau India, dan justeru itu, kawasan Ofir mungkin dari Hindu Cush ke India ataupun hingga ke Sri Lanka (Ceylon).

Orang Afghan dan Pashtun lain

Artikel Wikipedia tentang orang Pashtun menyatakan:

“Menurut kebanyakan pakar antropologi, orang Pashtun berbahasa Pasto kelihatan terutamanya seperti berketurunan Iran (di samping pengubahsuaian oleh pelbagai penceroboh dan pendatang lain sepanjang abad-abad lalu) dan sangat menyerupai orang Persia, Kurd, Tajik dan Baluchi. Pakar-pakar ini percaya orang Pashtun mempunyai asal usul Iran timur sebab bahasa Pashto digolongkan sebagai satu bahasa Iran timur yang berhubungan jauh dengan Ossetic antara bahasa Iran yang lain (lihat Ethnologue untuk butiran lanjut).

Orang Pashtun berbahasa Pashto memanggil diri mereka sebagai Pashtun atau Pukhtun bergantung pada sama ada mereka menggunakan loghat selatan ataupun loghat utara masing-masing. Orang Pashtun ini membentuk teras Pashtun etnik yang kebanyakannya suatu bangsa Iran dan ditemui di Afghanistan selatan dan timur serta Pakistan barat. Bagaimanapun, ramai orang Pashtun berbahasa Pashto telahpun bercampur dengan berbagai penceroboh, kumpulan berjiran, dan pendatang (juga suku bangsa Iran yang lain) dan mungkin termasuk orang Ghilzai yang mungkin telah bercampur dengan suku-suku Turki, orang Durrani yang banyak bergaul dengan orang Tajik (satu lagi suku bangsa Iran), dan suku-suku Pashtun di utara Peshawar yang telah bercampur dengan kumpulan-kumpulan Dardic. Dari segi fenotaip, orang Pashtun berbahasa Pashto secara keseluruhannya adalah orang jenis Caucasoid dengan ciri-ciri Mediterranean, namun rambut perang serta mata biru dan hijau bukan tidak biasa, khususnya di kalangan suku-suku gunung pedalaman.”

Ia juga mengatakan bahawa:

“Dari abad pertama BCE hingga abad ke 5 CE, wilayah-wilayah di mana orang Pashtun tinggal menyaksikan migrasi besar-besaran suku-suku Eurasia termasuk orang Aryan, Persia, Saka, Scythia, Kushan, Hun, dan Greek (Yunani). Penceroboh kemudian termasuklah orang Arab Muslim dan suku-suku Turki Asia Tengah serta serangan-serangan membinasa orang Mongol."

Dengan seharusnya ada YDNA R1a dan R1b keturunan Yafet serta YDNA C keturunan Ham.

Artikel ini mengatakan bahawa daripada:

“percontohan rawak populasi Pashtun di Pakistan barat) bukti antropologi bahawa Pashtun berbahasa Pashto ialah suku Indo-Eropah yang mempunyai pertalian dengan kumpulan bangsa Iran lain serta mereka yang berbicara bahasa Dardic seperti Kalasha dan Nuristani nampaknya sangat mungkin namun ini tidaklah meyakinkan pada waktu ini. Pengujian itu, walaupun masih dalam fasa awalnya, tidak menunjukkan sebarang pertalian kuat antara populasi Pashtun umum yang diambil contoh dengan penanda-penanda genetik yang ditemui di kalangan kebanyakan orang Yunani, Yahudi, atau Arab. Apa yang mungkin terjadi adalah orang Pashtun telah dimodifikasi sedikit oleh berbagai penceroboh, sementara mengekalkan asas genetik Iran timur mereka secara keseluruhan. Akhir kata, lebih banyak penyelidikan dan percontohan DNA yang lebih luas diperlukan sebelum penemuan-penemuan ini boleh dianggap meyakinkan dan menggambarkan Pashtun berbahasa Pashto secara umum.”

Semua kesimpulan di sini berpunca daripada premis bahawa semua Haplogroup Semitik ialah J seperti yang ditemui di kalangan tiga populasi yang disebutkan.

Orang Pashtun dikelaskan sebagai bangsa Iran, yang terutamanya ialah Haplogroup I namun mereka berbeza-beza sebagai kelompok YDNA gabungan Asia Tengah yang lazim. Satu percubaan dibuat untuk menggolongkan Pashtun pada abad ke 16 sebagai salah satu daripada Bani Israel, salah satu daripada sepuluh suku yang hilang dan sebagai suku Yusuf. Ini dibukti palsu berdasarkan pertalian dan bahasa Indo Iran mereka. Bagaimanapun, sejarah mencatatkan bahawa kawasan Khandahar, Kabul dan Bactria, di seberang Hindu Cush, dijadikan daerah-daerah Kerajaan Persia dan sebab itu bahasa mereka juga dipengaruhi oleh hakikat ini. Keserupaan DNA dengan Elam serta laporan pertalian dan keturunan sejarahnya dengan Yoktan menunjukkan bahawa DNA asal orang Semit, termasuk orang Ibrani Yoktan, bukan J tetapi F, dan terbitan Semitik utamanya ialah I dan terbitan berikutnya ialah J, kemudian H dan G. Semua orang Semit Timur daripada Elam dan Yoktan ialah HG I, bukan J. Maka mutasi-mutasi ini berlaku sepanjang Milenium kedua BCE dan model-model matematik penyokong evolusi yang diperpanjang adalah salah.

Suku-suku Durrany dan Galzay dianggap keturunan langsung orang Ibrani dan mungkin daripada anak-anak Yoktan. Ada juga yang berpendapat suku Rabbani, Shinwari, Levani, Deftali, dan Jaji dari Afghanistan, serta Efridi dan Yusufzai dari Pakistan adalah Suku-suku Ibrani.

Lud

Lud adalah sumber ketidakpastian dan terdapat dua penjelasan untuk identifikasi, serta lokasi anak-anak Lud. Kita akan kembali kepada teka-teki ini sebentar lagi.

Lokasi lain Orang Ibrani

Asal dan lokasi orang Ibrani dikaitkan dengan Abraham yang keluar dari Ur Kasdim dan anak-anak Arpakhsad dikaitkan dengan kelompok Akkadia di lembah Mesopotamia antara keturunan Asyur atau orang Asyur dan Anak-anak Elam yang berada di timur lembah sungai Tigris hingga dataran tinggi Persia.

Kelompok Media yang dikaitkan dengan orang Persia dan menduduki kawasan tanah tinggi di utara Elam dan Gutea bukanlah orang Semit tetapi keturunan Madai, suatu suku Yafet dan dikenali hari ini sebagai orang Kurd. Kita kembali kepada mereka kemudian. Orang Gutea atau Guti mungkin sekali bertalian dengan orang Goth sebagai sebahagian daripada Gerombolan Scythia kemudian.

Profesor Cyrus Gordon juga berpendapat orang Minoa awal ialah orang Semit dan bahasa mereka iaitu Linear A ialah bahasa Semitik. Kerjanya atas Linear A telah mengalami kontroversi.

Anak-anak lelaki Arpakhsad ialah: Selah dan Eber (nama Ibrani diperolehi daripadanya. Anak-anaknya Peleg dan Yoktan menyaksikan keretakan dalam orang Ibrani. Anak-anak lelaki Yoktan ada tiga belas orang semuanya dan mendiami seluruh daerah timur semenanjung Arabia (Kejadian 10:21-32) namun ramai yang pergi kemudiannya ke Afghanistan atau Pakistan seperti yang kita lihat di atas. Anak-anak Abraham melalui Hagar dan beberapa anak lelaki Ketura umpamanya Midian menyertai mereka kemudiannya. Keturunan Abraham melalui Peleg ialah dari Rehu, kemudian Serug, Nahor, Terah kepada Abraham, Nahor dan Haran. Abraham dipanggil keluar dari Kasdim dan diutus ke tanah Kanaan.

Sepatutnya silsilah negeri-negeri Semitik memberikan petunjuk tentang distribusi Haplogroup Semitik serta mutasi. Godaannya di situ untuk mengatakan bahawa Haplogroup J ialah Haplogroup Semitik dan semua yang lain bukan Semitik namun ini tidak mungkin benar memandangkan distribusi dan campuran kelompok-kelompok bangsa.

Sebagai contoh dalam struktur genetik orang Persia atau Elam, Hg I adalah yang terutama. Ia melebihi J sebanyak kira-kira 10%, dan mempunyai elemen F dan G bersamanya. Kelompok-kelompok itu merangkumi separuh daripada YDNA orang Persia. Orang Arab Timur Tengah juga mempunyai jumlah signifikan I dan sedikit G. Haplogroup G, I dan J membentuk separuh daripada orang Georgia/Armenia dan orang Turki, dan H, G, I dan J adalah separuh orang Itali, dengan I dan J merangkumi separuh YDNA orang Yunani. Di Eropah, keseimbangan I meningkat pesat.

G, (M201), H (M69), I (M170, M258, dan P19) dan J (12f2.1) nampaknya adalah keturunan Semitik yang diketahui dengan K (M9) sebagai dasar untuk semua anak lelaki Yafet. Hg J berkurangan ke arah barat Eropah tetapi Hg I tetap sangat signifikan di barat di kalangan orang Anglo Saxon dan kemudian berkurangan di kalangan orang Basque, Welsh, Irish dan Scot namun masih ditemui dalam jumlah setinggi 15% di kalangan orang Celt ini.

Bangsa Anglo Saxon datang dari Timur Tengah sebagai sebahagian daripada gerombolan pada kejatuhan Empayar Parthia dari kawasan yang kini adalah kawasan Iraq serta kawasan di utaranya. Ini berlaku pada akhir abad kedua CE. Mereka bergerak ke kawasan barat laut Eropah dan gerombolan ini berpecah kepada berbagai kumpulan. Anglo Saxon dan Jute serta suku-suku sekutunya Lombard, Dane (Denmark), Norway, Saxon dan Fris, telah berpecah namun terus mengekalkan kepelbagaian yang sama. Orang Perancis Utara juga berasal daripada Timur Tengah. Orang Norman ialah satu elemen dan R1b terutamanya namun mereka juga mengandungi kumpulan DNA yang lain contohnya I. Suku lain ialah Franc dan Franc Salien. Suku Franc Salien hanya mampu mewarisi melalui keturunan lelaki namun Franc Riphathia (Rifat) boleh mewarisi melalui kedua-duanya. Seperti yang kita tahu, Rifat ialah seorang anak lelaki Yafet dan kita tahu bahawa golongan bangsawan bangsa ini juga menuntut berketurunan daripada Antenor I raja orang Cimmeria, dan juga daripada orang Troy (Trojan). Mereka dikenali sebagai keturunan kelompok bangsa yang terus tinggal di Timur Tengah bersama keturunan Hector. Mereka menamakan kota utama mereka sempena Paris dan Troyes. Ramai daripada bangsa ini menetap di seberang terusan di Britain dan suku-suku ini (contohnya suku Paris atau Parisii) juga adalah Celt R1b. Lebih 35% daripada orang Perancis Utara adalah Haplogroup I dan J. Kira-kira 35% daripada Anglo Saxon adalah Hg I Timur Tengah dengan sedikit jumlah J. Kira-kira 40% daripada orang Inggeris adalah Timur Tengah dan nampaknya keturunan Semit. Kebanyakan Celt Barat Laut dan Anglo Saxon adalah R1b dan sebahagian daripada divisi-divisi genetik yang sama seperti suku-suku keturunan Yafet yang diketahui. Pengecualiannya terdapat di timur di mana orang Slav adalah R1a dan divisi-divisi R1a terbesar di antara gerombolan itu yang masuk ke kawasan Barat Laut adalah di kalangan orang Norway pada kira-kira 30%.

Catatan sejarah British memberitahu bahawa bangsa Welsh datang dari Timur Tengah selepas kejatuhan Troy. Mereka bertemu dengan bangsa Cornish di Afrika Utara, yang juga terselamat daripada kejatuhan Troy. Kini kita tahu itu adalah Wilusia, sebuah kerajaan Trojan. Sejarah mereka mengatakan mereka menemui keturunan Magog yang sudah berada di UK dan menakluk mereka. Mereka keturunan Rifat dan di Timur Tengah mereka sebahagian daripada kerajaan Het yang bersekutu dengan Hatti dan Kalti yang lebih jauh ke timur. Orang Welsh dikenali sebagai bangsa Kymry dan pernah menduduki seluruh Britain dan sebahagian Perancis sebagai, dan bersama-sama orang Gaul. Mereka terbatas kepada Amorica, yang kini ialah Brittainy. Mereka semua orang Celt (Gimirra dari Gomer). Merekalah asal orang Cimmeria (iaitu bangsa Gomeria) yang menyerang semula Anatolia dan menubuhkan Galatia. Mereka menjadi pengawal Cleopatra seramai 400 orang yang dipersembahkan Kaisar kepada Herodes. Mereka mungkin asal R1b di Turki pada lebih 15% dan sedikit sebanyak di Syria. Orang Turki juga sebahagian daripada rumpun bahasa Uralic Altaic dan sebab itu ada yang mungkin R1a dan R1b daripada sumber itu juga. Kedua-dua kumpulan ini dan Q sangat rapat dan divisi antara kumpulan-kumpulan ini direntasi mutasi yang sangat sedikit. Justeru suku Indian Amerika ialah saudara jauh orang Celt dan Slav.

Kita tahu daripada sejarah orang Irish serta catatan genealogi bahawa bangsa Milesia adalah keturunan Magog dan merupakan R1b. Bagaimanapun, kita tahu mereka tiba agak lewat di Ireland dan menggantikan suatu suku yang berada di situ sebelumnya. Suku ini telah menguasai Ireland selama beratus-ratus tahun dan dikenali sebagai Tuatha de Danaan yang dipanggil suku Dan atau Danaan. Mereka juga dipercayai telah belayar bersama orang Filistin, Yunani awal dan nampaknya dengan orang Fenisia (Phoenicia) (Danaans and Danites – Were the Hebrews Greek? BAR Jun 1976). Kemungkinan besar suku inilah yang menyebabkan timbulnya Haplogroup I di Ireland kerana Anglo Saxon tidak menduduki Ireland apabila mereka memasuki Britain dan suku Norman pula adalah R1b terutamanya dengan sedikit I daripada Anglo Saxon namun peratusannya tidaklah mewakili peratusan di Ireland dengan seimbang. Nisbah I hampir setinggi nisbah I di Scotland namun YDNA utama di situ juga adalah R1b. Mungkin terdapat kemasukan peratusan I dari Norway dalam kedua-dua kawasan. Jika catatan sejarah dan tafsirannya bahawa Tuatha de Danaan sememangnya ialah suatu cabang Dan suku Israel maka kita mempunyai hubungan yang dapat dibuktikan yang mempertunjukkan suku-suku Utara sebagai Haplogroup I. Maka 40% daripada Anglo Saxon adalah orang Semit dan mungkin berketurunan daripada Israel seperti yang direkodkan. Bantahan terhadap aspek ini adalah bahawa, kurang daripada 2% orang Yahudi adalah Haplogroup I. Namun apabila kita mempertimbangkan bahawa hanya 37% orang Yahudi adalah Semit, ini menjadikan contohnya kira-kira 6% daripada Yahudi yang diketahui dan dengan itu mungkin sekali menggambarkan sisa suku-suku lain yang terus tinggal bersama atau kembali kepada Yehuda.

Haplogroup H

Haplogroup H kebanyakannya terbatas kepada India di utara dan selatan dan kurang sedikit di sebelah utara orang Uzbek dan Kyrgyz. Insidens lebih besar di selatan menandakan ia sudah ada di situ sebelum serbuan Aryan. Jika ini adalah Haplogroup Semitik kita harus mengenal pasti bangsa Semit yang bermutasi menjadi Haplogroup ini dalam keadaan terpencil di India.

Suku Semitik yang layak ialah suku keturunan Lud. Mereka harus tidak dikelirukan dengan Ludim iaitu keturunan Misraim atau Mesir. Josephus mengaitkan mereka dengan orang Lyddia yang menduduki kawasan pantai Ionia di Anatolia atau Turki moden. Ini bererti kerana mereka kini berada di barat Aram dan di Selatan Asyur dan Arpakhsad di antara suku-suku Semit dan di utara keturunan Ham. Lebih banyak diketahui tentang bahagian ini tetapi mereka serta keturunan merka bukanlah Hg H.

Terdapat suatu suku yang dipanggil Lullubi di kawasan Timur laut yang kini adalah Iraq yang berperang dengan bangsa Akkadia. Mereka diandaikan sebagai puak daripada bangsa yang kini adalah Kurd dan dipanggil Lullu namun ini bukanlah bangsa yang sama kerana kumpulan bangsa Kurd adalah keturunan Madai Yafet atau Media namun mereka mungkin sekali telah diserap sepanjang waktu.

Bagaimanapun, ada yang mengenal pasti keturunan Lud sebagai bergerak ke timur Elam. Ini menempatkan mereka di kawasan Indus. Kota purba di Punjab iaitu Ludhiana nampaknya dinamakan sempena Lud. Maka penjelasannya adalah, kebanyakannya berpecah dan pergi ke timur dan menubuhkan kota-kota India.

Ini juga menjelaskan kenapa kota-kota purba Harappa dan Mohenjo Daro dalam lembah sungai Indus mempunyai hubungan dengan orang Asyur sekitar tahun 1750 BCE dan menerima sistem-sistem ibadat itu. Haplogroup C yang dijangka ditemui di situ bersama keturunan Kush ditenggelami oleh kumpulan H, L dan J yang lain di selatan bersama elemen-elemen Aryan R1a yang lebih besar di India Utara dengan RxR1 Dravidian yang lebih tua dalam bilangan lebih besar daripada R1a di selatan. Justeru India adalah suatu gabungan ketiga-tiga keturunan dengan anak-anak Kush bergerak ke utara dan timur.

Keturunan Abraham

Abraham mempunyai sejumlah keturunan dan juga suku-suku melalui Lot anak saudaranya. Lot mengasaskan Moab dan Amon di tempat yang kini adalah Yordan. Ishak mempunyai anak lelaki Yakub dan Esau, dan anak-anak Esau menubuhkan Edom dan menjadi bangsa Edom atau Idumea yang menjadi rakan kongsi sistem perdagangan dengan orang Fenisia dan mereka kemudiannya dimualafkan kepada Judaisme oleh John Hyrcanus pada zaman Maccabee selepas 160 BCE. Mereka diserap ke dalam Yudea dan menjadi Yahudi selatan berlainan dengan orang Galilea.

Yakub mempunyai dua belas suku. Yusuf dan Benyamin melalui Rahel; Dan dan Naftali melalui Bilha pelayan perempuan Rahel; Ruben, Simeon, Lewi, Yehuda dan Isakhar dilahirkan Lea, dan Gad dan Asyer dilahirkan Zilpa pelayan perempuan Lea. Kita tahu bahawa antara anak-anak Lea, keturunan Lewi berkembang menjadi keturunan J2 (selama 1700 tahun).

Bagaimanapun, untuk elemen Irish Tuatha De Danaan berasal daripada Dan, suku itu haruslah Hg I. (Satu lagi penjelasan adalah mereka telah dihapuskan sepenuhnya dan elemen-elemen Hg I itu berasal dari Norway dan England. Bantahan kepada pandangan ini adalah peratusan R1a harus sama besar seperti di Scotland namun ia sangat kecil berbandingnya. Jadi Hg I di situ tidak berasal dari Scandinavia atau England dan bukan juga dari Milesia, dan dengan itu adalah Tuatha De Danaan). Ramai daripada anak-anak Israel lain juga harus menjadi Hg I dan sebab itu mutasi-mutasi harus terjadi bukan saja di kalangan isteri tetapi di antara anak lelaki daripada ibu yang sama. Penjelasan satu lagi adalah mutasi-mutasi ini berlaku di Mesir dan suku-suku berpencar di situ. Pencaran-pencaran sama harus berlaku di kalangan Ibrani Yoktan dan bangsa Elam serta keturunan Ketura.

Daripada proporsi DNA di kalangan orang Elam dan Arab, nampaknya DNA lebih awal itu berkembang bebas di kalangan anak-anak daripada F kepada I sebagai Haplogroup utama dan juga kepada J dan G.

Kita juga tahu bahawa keturunan Ketura ialah Zimran, Yoksan, Medan, Midian, Isybak, dan Suah. Anak-anak Yoksan ialah Syeba dan Dedan. Keturunan Dedan ialah orang Asyur, orang Letush dan orang Leum. Anak-anak Midian ialah Efa, Efer, Henokh, Abida dan Eldaa.

Kita tahu bahawa orang Midian sering mengalami perang pada waktu sebelum Israel ditawan di Mesir dan kemudian selepas Keluaran itu disebabkan keberhalaan. Mereka sepatutnya menduduki kawasan Arabia bersama anak-anak Ismael dan Ibrani Yoktan sebelum mereka.

Kita tahu daripada autoriti Josephus bahawa orang Sparta ialah keturunan Ketura. Justeru jumlah besar YDNA Hg I di Greece (Yunani) mungkin berasal daripada Keturunan Ketura dengan J yang datang kemudiannya daripada taklukan-taklukan di Asia Kecil dan daripada orang Arab pada abad-abad kemudian. Terdapat populasi signifikan Hg J Semitik di sekeliling Mediterranean namun I lebih besar insidensnya di seluruh Eropah. Greece juga mempunyai populasi E3b dengan peratusan terbesar di luar Afrika.

Jika Haplogroup I benar-benar Semitik seperti yang kelihatan maka orang Bulgar dan orang Rumania mempunyai peratusan terbesar orang Semit di Eropah. Bagaimanapun, Eropah Barat Laut dan Scandinavia tidak jauh di belakang mereka. Apabila suku Anglo Saxon tiba daripada Timur Tengah mereka membawa bersama sistem kalendar yang berdasarkan kalendar Semitik dan ini dipanggil Al manach atau “perhitungan” dan perkataan Almanac (Almanak) diperolehi daripada sistem itu. Suatu Almanac dwibulan 59 hari yang asli dan berdasarkan Bulan-bulan Baru disimpan di Cambridge.

Nampaknya Gerombolan Parthia adalah suatu gabungan gerombolan Semit dan Celt. Mereka telah menjadi suatu rumpun suku-suku lebih kecil yang mengembara dan bergabung semula untuk menetap di semua kawasan Eropah. Mereka berbahasa Teutonic (Teuton) dan menyerap orang Celt yang mendahului mereka namun mereka sendiri mempunyai peratusan Celt yang besar daripada perikatan-perikatan mereka dengan Het di Timur Tengah.

Sekarang perhatikan divisi-divisi yang kelihatan datang daripada Haplogroup K dari mana nampaknya suku-suku keturunan Yafet berasal.

Keturunan Yafet

Haplogroup K, L, M, N, O, P, Q dan R nampaknya seperti suku-suku Yafet. Tuhan berkata Dia akan merahmati Yafet. Dia diberitahu bahawa Tuhan akan memperbesarkannya dan dia akan mendiami khemah-khemah Sem. Justeru kita menjangka untuk menemui campuran Yafet dan Sem dalam kelompok-kelompok bangsa yang sama. Jadi kelompok-kelompok Hg I dan R1b serta R1a memenuhi kriteria (ukuran) ini.

K ialah divisi asal untuk semua divisi Haplogroup berikutnya dari L hingga R2.

Kebanyakan K berada di Papua New Guinea dan Melanesia dan dalam suku Han orang China. Terdapat peratusan lebih kecil di kalangan orang Uygur, Uzbek dan Mongol dan di kalangan orang Polinesia. Sedikit K juga ditemui di kalangan orang Itali. Maka divisi akar itu bergerak secara progresif ke Timur dengan jumlah sedikit yang terus kekal di Mediterranean di Greece dan Itali. Kumpulan-kumpulan lain bermutasi daripada Haplogroup itu.

Ini ialah anak-anak Yafet: Gomer dan Magog, Madai, Yawan, Tubal, Mesekh dan Tiras.

Anak-anak Gomer ialah: Askenas, Rifat dan Togarma. Mereka ialah Gimirra yang disebut oleh orang Asyur yang merupakan orang Kimmeria Herodotus. Mereka ialah leluhur orang Celt.

Orang Askenas membentuk Gerombolan Khazar. Orang Rifat membentuk orang Celt Trojan atau Celt Barat Wilusia. Mereka menjadi orang Briton purba dari tahun 1000 BCE, dan menggantikan atau menakluki orang Celt keturunan Magog di Britain. Bangsa Anglo Saxon dan Jute pula kemudiannya menggantikan mereka bermula dari abad kelima CE (Era Terkini). Mereka mengundurkan serangan Hun terhadap Britain pada abad ke 10 apabila Humber, raja orang Hun, terbunuh di situ di Pertempuran Sungai Humber yang dinamakan sempenanya.

Magog dikaitkan dengan Gomer dalam Yehezkiel 38:2,6. Maka Magog juga ialah leluhur orang Celt dan merekalah orang Milesia yang kemudiannya mencerobohi Ireland pada abad keempat/kelima BCE dan orang Celt Scythia yang memasuki Scotland pada abad kelima CE. Josephus mengatakan bahawa Magog ialah leluhur orang Scythia (A of J, Buku 1, bab vi). Perbezaan dalam bahasa Celt kumpulan-kumpulan ini dipanggil Brythonic P dan Q. Keduanya tidak sama. Bagaimanapun, keduanya datang dari Anatolia serta kawasan-kawasan di utara yang dulunya adalah Scythia. Perikatan Het mempunyai banyak bahasa dan orang Yunani menggambarkan formasi-formasi angkatan Trojan ini sebagai mempunyai banyak bahasa.

Kita juga tahu daripada catatan sejarah di UK bahawa orang Basque adalah sebahagian daripada penduduk asal kawasan Iberia yang kini adalah Sepanyol utara dan dikatakan keturunan Godel. Godel atau orang Godel ialah keturunan Yafet. Catatan sejarah juga mengatakan mereka ialah keturunan Tubal dan Tarsis (Tarshish) iaitu anak dan cucu Yafet (Catholic Encyclopaedia Vol XIV, mukasurat 176). Tarsis ialah anak Yawan dan bukan Tubal. Dengan itu, catatan sejarah berpendapat adanya dua kumpulan yang dikatakan keturunan Yafet di Sepanyol. Alkitab mengenal pasti orang Tarsis (2 Tawarikh 9:21; 20:36,37; Mazmur 48:7; Yesaya 2:16;23:1, 10,14; 60:9; Yeremia 10:9; Yehezkiel 27:12, 25, 38:13; Yunus 1:3; 4:2). Mereka ialah orang Iberia yang terbahagi kepada bahagian utara iaitu orang Basque dan orang Tartesia di Selatan (ibid.). Orang Celt kemudian melapiskan diri mereka ke atas kedua penduduk awal atau asli ini. Maka orang Celt berada di Utara dan Barat, dan orang Iberia di Timur dan Selatan dengan penyatuan orang “Celtiberia” di tengah-tengahnya di Aragon dan Castile. Bagaimanapun, mereka juga mempunyai elemen I di antara mereka walaupun lebih kecil daripada apa yang ditemui di Ireland pada kira-kira 7%. Orang Fenisia kemudiannya menubuhkan koloni-koloni di situ di daerah pantai Cadiz, iaitu kota utama mereka, dan juga di Carteya, Calpe, Malaga, dan Sexi. Orang Rhodes (Rodos) juga menubuhkan sebuah koloni di Rosas di selatan Cape Cresus sekitar 910 BCE dan orang Phocis (Phocian) di Emporium. Orang Carthage pula menetap di Kepulauan Baleares (Balearic) pada abad ketujuh BCE. Pada abad keenam mereka membantu orang Fenisia melawan orang Tartesia dan berikutnya memiliki kota utama Cadiz dan mula berdagang di Beatica. Mereka mula menakluki Sepanyol selepas kerosakan Sicily dalam Perang Punic Pertama namun kehilangannya sepenuhnya selepas Perang Punic Kedua.

Bahasa Basque dianggap sebahagian daripada kumpulan Bahasa Uralic Altaic dan dengan itu bertalian dengan bahasa Finnish (Finland) dan Altaic Asia, Mongol, Manchu-Tungus dan bahasa Jepun. Bagaimanapun, orang Basque adalah R1b dan sedikit I.

Komen-komen di atas mengenai orang Iberia menunjukkan bahawa Tubal mengasaskan bangsa Iberia dan Josephus mengatakan mereka ialah keturunan Thobel, jadi Tubal dan Thobel dianggap orang yang sama. Asalnya, keturunan Mesekh berada di Kapadokia (ibid.). Orang Iberia yang kemudian merupakan Goth Barat (Visigoth) yang datang bersama gerombolan pada abad kedua CE.

Kita sudah mengenal pasti orang Media sebagai suku Kurd moden dan Bullinger berpendapat inilah hakikatnya. Dia mengatakan mereka ialah Amada atau Amadai daripada tugu-tugu Asyur sekitar 840 BCE dan kini adalah suku-suku Kurdish yang berada di timur Asyur.

Togarma digambarkan sebagai berada di tempat-tempat paling jauh di Utara dan kelihatannya sebagai Haplogroup N serta variasi-variasinya. Keturunan Togarma, jika inilah hakikatnya, adalah subdivisi M214 daripada K berikutan perpecahan N kepada N (LLY22). Orang China dan Melayu adalah O (M175). Justeru kumpulan Uralic Altaic dan suku Han China ialah keturunan Yafet dengan campuran besar orang Mongol Kush daripada Haplogroup C dan D serta kaum perempuan mereka.

Anak-anak Yawan ialah: Elisa, Tarsis, Kitim dan Dodanim. Alkitab kemudian mengatakan dari mereka inilah berpencar bangsa-bangsa daerah pesisir; masing-masing di tanahnya dengan bahasanya sendiri, menurut kaum dan bangsa mereka (Kejadian 10:2-5).

Kumpulan-kumpulan inilah yang mempunyai orang Fenisia E3b dari Tirus, Sidon dan Carthage yang membentuk empayar perdagangan Raja-raja Laut Purba. Golongan imam orang Crete (Cretan) lebih cerah kulit mereka daripada orang lain seperti mana yang dilihat daripada gambar timbul di istana di Knossos dan mereka juga nampaknya memuja Anak Lembu Emas daripada anting-anting dalam muzium di Crete. Terdapat peratusan E3b yang signifikan di sekitar kawasan pantai Mediterranean.

Keturunan Yawan dikenal pasti sebagai orang Ionia yang terkenal dengan cuneiform (tulisan kuno) dan tablet-tablet Tel el Armana. Orang Yunani mula-mula dikenali dengan nama ini namun divisi-divisi DNA moden orang Yunani menunjukkan mereka bangsa yang lain daripada Yunani Ionia.

Keturunan Elisa diketahui sebagai kelompok Alasia daripada orang Mesir, dengan kata lain penduduk Daerah Pantai Kilikia (Cilicia). Bullinger berpendapat Tarsis mungkin Tarsus. Bagaimanapun, Tarsis berada di Iberia atau selatan Sepanyol. Dari pelabuhan inilah kebanyakan perdagangan transatlantik dilakukan pada zaman dahulukala. Orang Kitim merupakan leluhur empayar perdagangan laut purba yang dijalankan dari Cyprus (Siprus). Orang Dodanim pula dikenali sebagai Rodanim (1 Tawarikh 1:7 rujuk Sept.).

Mesekh dan Tubal saling berkaitan. Orang Tabali dikaitkan sebagai dan dengan Tubal. Mesekh dipertalikan dengan Muska daripada monumen-monumen Asyur. Kita kenali mereka sebagai orang Rusia dan Haplogroup mereka terutamanya adalah R1a dengan sedikit R1b dan jumlah signifikan N, I, dan J, dan sedikit E3b di Rusia utara.

Suku-suku ini pada mulanya berada di utara Asia Kecil di atas orang Magog, dan dengan kekalahan orang Het serta kejatuhan Troy mereka memasuki Anatolia di Kapadokia. Inilah konflik yang dimaksudkan oleh Raja Daud ketika dia bersama Mesekh (dan mungkin Tubal). Suku-suku itu berada lebih jauh ke selatan di Georgia/Armenia ketika dia menulis sekitar 1000 BCE. Kawasan sekeliling Georgia juga dipanggil Iberia daripada Iber. Ini mungkin merupakan sumber nama itu dan menjelaskan penggunaan nama ini di Sepanyol.

Pastinya Daud cuba menahan Mesekh (dan mungkin Tubal) kerana dia menyebut dia mengingini perdamaian namun mereka menghendaki perang (Mazmur 120:7). Dia juga menyebut tentang khemah-khemah Kedar. Yehezkiel 38:2 merujuk kepada pemimpin Ro’sh, Mesekh dan Tubal. Ro’sh juga bererti ketua/kepala atau terkemuka dan dengan itu diterjemah sebagai Ketua pemimpin atau raja dan bukan sebagai satu nama namun ini mungkin asal istilah Russ. Russ yang berbangsa Viking dari tahun 850-950 CE mengasaskan Kerajaan Varangian orang Russ di keliling Kiev dan Novgorod. Terdapat elemen-elemen R1a di Sweden dan Norway dan lebih banyak lagi daripada tempat lain di Eropah Barat namun bangsa Slav ialah kumpulan R1a sejati dengan peratusan terbesar di kalangan orang Poland (Pole). Ro’sh dikaitkan dengan Russia dan kota-kota Muskva (Moscow) dan Tobolsk dikaitkan dengan suku-suku itu. Mereka bergerak ke utara selepas penahanan mereka pada permulaan Milenium Pertama BCE. Bagaimanapun, mereka juga mempunyai populasi Haplogroup I yang signifikan. Ketika Yehezkiel merujuk kepada Gog dan Ro’sh raja Mesekh dan Tubal, dia mengatakan mereka berada di tanah Magog. Dahulunya tempat itu berada di utara Anatolia dan timur kawasan Trojan iaitu di mana Turki, Armenia dan Georgia kini berada.

Tiras merupakan penduduk asal Thrace (daripada Tirasia) namun mereka nampaknya tidak terus tinggal di situ, sebab Haplogroup di situ kelihatannya Haplogroup Semitik.

Terdapat satu Haplogroup yang berkembang daripada Haplogroup P (M45, M74, P27, 92R7, P69?). Ini adalah Q (M242, MEH2, P36). Itu bersebelahan dengan supergroup Haplogroup R. Q muncul di kalangan orang Selkup dan Altai di Rusia dan pergi terus ke Siberia dan menyeberangi Pasifik ke dalam Amerika. Hanya ada satu cara lagi untuk suku itu bergerak dan ini adalah melalui laut menyeberangi Atlantik.

Kini kita tahu hakikatnya bahawa perkapalan transatlantik berlaku secara tetap sekitar 1000 BCE antara Mesir dan Amerika. Pengujian forensik terbaru ke atas mumia di dalam muzium di Berlin menunjukkan positif untuk pengambilan kokain dan tembakau pada setiap mumia di muzium itu. Muzium British mencurigai keputusannya dicemari dan menguji semua mumia mereka untuk perbandingan dan tidak menemui kokain dalam mumia mereka namun semuanya positif untuk pengambilan tembakau. Hasil-hasil ini hanya tumbuh di Amerika. Mumia-mumia ini semuanya sekitar kira-kira 1000 BCE. Nampaknya perdagangan terus berjalan sewaktu milenium kedua BCE sehingga milenium pertama CE seperti yang ditunjukkan Cyrus Gordon daripada buktinya. Perdagangan merentasi Pasifik dan Atlantik.

Mungkin orang Amerindian mengembara seperti yang digambarkan di atas namun pastinya mereka berdagang merentasi Atlantik dengan Tarsis Iberia dan raja-raja laut purba pada zaman Raja Daud sehingga zaman orang Rom. Terdapat bukti perdagangan Rom di situ pada abad pertama Era Terkini (CE). Kumpulan pemberontak Bar Kochba juga dikatakan telah pergi ke situ pada abad kedua Era Terkini, dan duit syiling (wang logam) serta kubur mereka ditemui di kawasan Midwest AS (lihat juga karya profesor Cyrus Gordon, Before Columbus, Touchstone, 1972).

Salah satu perkara pelik tentang penyeberangan transatlantik itu adalah terdapat suku-suku yang dilaporkan seolah-olah mempunyai pertalian dengan orang Welsh atau British Purba namun rekod terkini tidak menunjukkan sebarang kuantiti Haplogroup R1b. Semua aspek ini perlu diselidik lebih lanjut. DNA berbagai suku Indian dan khasnya suku-suku yang berada di Virginia dan Timur laut perlu diukur, sebab tulisan Ogham dilaporkan ditemui di situ dan DNA patut menampakkan adanya perhubungan jika pernah terjadi. Ujian-ujian YDNA yang dijalankan ke atas orang Indian Amerika Utara setakat ini hanya memperlihatkan Q, Q3 dan C3 sahaja.

Seperti yang sudah kita lihat;

Haplogroup R mempunyai RxR1 asas dari Afrika hingga India hingga Australia.

R1a merangkumi kebanyakan orang Slav dan Indo/Aryan sementara Haplogroup R1b meliputi kebanyakan orang Eropah Barat, kedua-dua orang Celt dan Anglo-Saxon/Norman. R1a meluas ke dalam Jerman dan Norway dalam jumlah yang lebih besar daripada tempat lain di Eropah Barat. Di Iceland kita saksikan R1a, R1b dan I mula muncul dengan Q tetapi hanya di sini (daripada kemasukan Eskimo di situ dan seterusnya kepada beberapa keluarga di Norway).

Jika Haplogroup I ialah Haplogroup Semitik yang pasti maka orang Semit tersebar di seluruh Eropah bercampuran dengan Yafet. Orang Basque, Welsh dan Irish ialah bangsa Haplogroup tunggal (R1b) yang lebih nyata namun mereka sekalipun mempunyai sehingga empat Haplogroup berasingan, dengan orang Basque dan Welsh/Cornish mempunyai hanya dua Haplogroup.

Bantahan mungkin dibuat bahawa Haplogroup kedua-dua Sem dan Yafet ialah F dan semua keturunan mereka adalah variasi ringkas daripada mereka tanpa sebarang keistimewaan, dan dengan itu G hingga J adalah daripada kedua-dua kumpulan dengan K yang membentuk divisi seterusnya dan tidak muncul dalam J Semitik yang diketahui. Justeru K harus meliputi semua Yafet namun bantahan mungkin dibuat kemudiannya bahawa G hingga I terbuka kepada kedua-duanya. Bantahan-bantahan ini nampaknya tidak tahan diteliti menurut dasar populasi ringkas.

Penyokong Evolusi menganjurkan bahawa semua keturunan ini merangkak keluar daripada tanah berlumpur dengan leluhur yang hidup hingga 130,000 tahun lama dahulu. Maka J ialah keturunan Semitik dan semua yang lain ialah hasil aktiviti evolusi bebas, namun mereka mengaku semuanya berasal daripada leluhur tunggal. Mereka membantah bahawa banjir itu suatu dongeng dan sesiapa yang mempercayai cerita Alkitab, jahil akan kenyataan sains.

Untuk Alkitab dianggap firman Tuhan yang diilhami ia harus menjelaskan asal dasar semua bangsa secara rasional dan benar. Apa yang telah kita perhatikan di sini adalah DNA kumpulan-kumpulan suku yang diketahui cocok dengan DNA kumpulan lain yang dikaitkan dengan saudara-saudara alkitabiah mereka.

Anjuran satu lagi adalah bahawa semuanya berlaku lebih cepat daripada yang difikirkan dan bahawa variasi-variasi ini berlaku secara bebas di banyak tempat dan urutan DNA tidak menunjukkan asal usul bangsa. Dalam jangka masa pendek hipotesis ini tidak bersetuju dengan contoh-contoh sejarah dan pengujian yang diketahui.

Apa yang dianjurkan di sini bersesuaian dengan sejarah yang diketahui dan rekod Alkitab. Ia memberi penjelasan dengan menggunakan ilmu genetik yang boleh diterangkan di dalam rekod Alkitab dan merupakan alternatif yang boleh diterima terhadap model-model evolusi yang menggunakan rangka waktu yang dipanjangkan.

Kemungkinan juga Haplogroup I ialah Haplogroup Semitik utama yang merangkumi orang Ibrani dan diluaskan kepada orang Israel Utara dan juga orang Elam. Walaupun kita tidak menemui sebarang Haplogroup I di kalangan orang Asyur moden, dan hanya G dan J dengan L, sedikit Hg I mungkin pernah timbul dahulunya. Nubuatan bahawa Israel dan Asyur akan datang beriringan dari utara pada Zaman Akhir pada waktu pemulihan dibuat mungkin kerana mereka berdua terbubar di Eropah dan ada yang mungkin Hg I, namun pengujian moden tidak menunjukkan Hg I dalam kumpulan-kumpulan yang dikenali sebagai orang Asyur moden. Maka Haplogroup J adalah perkembangan Timur Tengah kemudian dalam negeri-negeri Arab selepas penawanan Babel yang merangkumi orang Yahudi dan Ismael dan Edom yang diserap ke dalam Yehuda. Malah berdasarkan model-model Evolusi sekalipun, yang sangat condong kepada tarikh-tarikh terawal BCE, Haplogroup Modal Cohen J2 (CMH) diakui berusia kira-kira 2,100 tahun. Justeru Hg I boleh mendahuluinya selama berabad-abad dan mengenal pasti Sepuluh Suku Israel yang tersebar di seluruh Eropah. Berkat Yafet menempatkan Yafet di dalam khemah-khemah Sem, dan dengan itu nubuatan digenapi dan berkat-berkat Sem menambah kepada Yafet walaupun Yafet lebih besar dari segi peratusan dalam setiap bangsa.

Apa yang pasti adalah sebaran luas Haplogroup I dan R1b dan juga R1a di Eropah memungkinkan setiap orang di Eropah sebagai keturunan Abraham, Ishak dan Yakub sama ada melalui keturunan ibu atau bapa mereka. Justeru perikatan Het dengan Israel telah menjadikan mereka satu bangsa yang tersebar di seluruh suatu kawasan luas dengan berbagai entiti bahasa. Sesungguhnya Abraham telah menjadi bapa kepada banyak bangsa.

1	393	x
2	390	x
3	19*	x
4	391	x
5	385a	x
6	385b	x
7	426	x
8	388	x
9	439	x
10	389-1	x
11	392	x
12	389-2	x
13	458	x
14	459a	x
15	459b	x
16	455	x
17	454	x
18	447	x
19	437	x
20	448	x
21	449	x
22	464a**	x
23	464b**	x
24	464c**	x
25	464d**	x
26	460	x
27	GATA H4	x
28	YCA II a	x
29	YCA II b	x
30	456	x
31	607	x
32	576	x
33	570	x
34	CDY a	x
35	CDY b	x
36	442	x
37	438	x

Christian Churches of God

PO Box 369, WODEN ACT 2606, AUSTRALIA